Vogelpest, AIDS en BSE zijn door mensenhanden gemaakt

Door Johan J. van Dongen

Pestepidemieën waren vooral in de middeleeuwen een sterk verbreide en zeer besmettelijke ziekte. De builen-, long- en huidpest zijn in de westerse wereld volledig uitgeroeid maar niet in China! Daar kwam de pest voor in het interbellum van beide wereldoorlogen en nog steeds worden Aziatische gebieden geteisterd door de pest als gevolg van de biologische oorlogvoering waarvan het effect nog decennialang, zoniet eeuwenlang, doorwerkt.

Japan testte aan het einde van de jaren dertig op grote schaal de vernietigende werking van de pestvlo uit op de opstandige bevolking van de door hun bezette Chinese provincie Mantsjoerije. Ook de Sovjets, met wie Japan destijds een grensconflict uitvocht, kreeg met deze afschuwelijke pestvlo te maken. Het Japanse leger had hiervoor twee speciale eenheden (100 en 731) tot zijn beschikking die op bevel van keizer Hirohito in respectievelijk 1935 en 1936 werden opgericht. Eenheid 100 kreeg als taak te onderzoeken hoe de oogsten en veestapels van de vijand met micro-organismen konden worden vernietigd.

Vele jaren later bleek uit onderzoek dat deze artsen op Chinese en Russische krijgsgevangen hebben geëxperimenteerd. Van aard en omvang van deze (medische) experimenten hebben de Japanse artsen natuurlijk nooit officieel verslag gedaan, maar dat het uiterst wrede experimenten betrof, blijkt uit dagboekfragmenten. Vooral de onderzoekers Williams en Wallace (Williams P. and Wallace D. (1989) Unit 731, the Japanese Army's Secrets of Secrets. London.) concludeerden dat alleen al in 1942 drieduizend krijgsgevangenen na hun behandeling overleden.

De proefpersonen kregen vaak besmet of vergiftigd voedsel toegediend, of er werden hun injecties met bepaalde extracten ingespoten. De artsen waren daarbij vooral in geïnteresseerd of de Russische krijgsgevangenen andere reacties vertoonden dan de Chinese gevangenen. Eenheid 731, geleid door arts en bacterioloog Shiro Ishii, ging over tot een massaal biologisch oorlogsoffensief die volgens Chinese zegslieden, zeer, zeer velen slachtoffers hebben geëist. In 1944 werden proeven verricht met het toedienen van met aids virussen besmet paardenbloed op krijgsgevangenen en werden aan duizenden Chinese krijgsgevangenen vlak voor hun vrijlating broodjes verstrekt die waren belegd met pestbacteriën.

Toen Japanse legereenheden zich terugtrokken, besmette Eenheid 731 de achtergelaten rantsoenen met de pestbacterie. De uitgehongerde Chinese boeren verorberden dit voedsel gretig en werden ernstig ziek. Deze ziekte droegen ze over aan hun eenden en varkens. Zo werden in het laboratorium ontwikkelde virussen met bacteriën tot bacteriofagen samengesmolten die nu, kennelijk tot ieders verbazing, zorgen voor dodelijke grieppandemieën zowel bij mens en dier. Maar we hebben ook nog de twee atoombommen op Hiroshima en Nagasaki gehad en tijdens de Koude Oorlog werden deze gevolgd door duizenden atoombomproeven te water, ter zee en in de lucht. Ook in de Vietnam oorlog, met zijn Gele Regen, Tsjernobyl, de atoomknallen in de Oeral en Wladiwostok, Three Mile Island, Sellafield, tientallen gezonken kernonderzeeërs met een kerncentrale aan boord en dumping van radioactief afval die de zeeën- grond en het oppervlaktewater tot in de eeuwigheid zullen besmetten.

Hoe Shiro Ishii zijn vaccins bereidde, is nooit bekend gemaakt. Misschien kende hij het werk van de Fransman Felix d'Hérelle van het Institut Pasteur in Parijs, die onderzoek verrichtte naar de werking van virusbacteriën. Deze d'Hérelle ontdekte in 1915 bij zijn onderzoek naar de oorzaak van dysenterie, dat een virus -voor hem toen nog een onzichtbare microbe- kon parasiteren op bacteriën en in staat was deze te doden. Hij noemde deze organismen daarom bacteriofagen. Volgens Levine, een andere wetenschappers, verschenen er tussen 1918 en 1936 honderden publicaties over de toepassingsmogelijkheden van bacteriofagen voor de biologische oorlogvoering. Nadat al in 1938 een delegatie Duitse officieren en artsen, waaronder Luhrs en Lipschutz, Tokio had bezocht, oriënteerden in 1940 legerarts Osamu Hatta en enkele hoge Japanse officieren zich in Duitsland op het vlak van de biologische oorlogvoering. Ute Deichman heeft daar in haar boek Biologists under Hitler uitvoerig over bericht. Diverse wetenschappelijke onderzoeksinstellingen werden bezocht, waaronder het Kaiser Wilhelm Institut fur Antropologie in Berlijn en de Behring-Werke in Marburg.

Dit instituut bracht talloze beruchte wetenschappers voort onder wie Hans Nachtsheim, die onder professor Otmar von Verschuer werkte, de hoogleraar die later ook Joseph Mengele en Klaus Barbie, die als de slager van Lyon bekend staat, onder zijn hoede kreeg. Japan en nazi-Duitsland pleegden intensief onderzoek naar de toepassingsmogelijkheden van biologische wapens, waarbij op grote schaal is onderzocht welke bacteriën en virussen hiervoor bruikbaar zijn. Terwijl Japanse militaire artsen voornamelijk 'research' pleegden met cholera, tyfus- en pestbacteriën, ging de aandacht van Duitse biomedici vooral uit naar de toepassingsmogelijkheden van een bij paarden veel voorkomende besmettelijke bloedarmoede oftewel: 'die ansteckende Blutarmut'. Het virus dat deze ziekte veroorzaakt staat inmiddels als paardenaids bekent en wordt veroorzaakt door een virus dat identiek is aan het menselijke aidsvirus waarvan zijn ontdekker Luc Montagnier nota bene zelf ooit zei dat het een paardenaids virus is.

In vele publicaties zijn talloze malen dramatische oproepen gedaan aan wetenschappers over de hele wereld om af te zien van bepaalde experimenten waarbij met behulp van genetische manipulaties met verschillende typen bacteriën, niet in de natuur voorkomende genetische materialen worden gemaakt, omdat dergelijke experimenten uiteindelijk alleen maar catastrofale gevolgen voor de mensheid zullen hebben.

Vooral op het enorme gevaar voor het werken aan de koppeling van het aids veroorzakende SV40 virus aan menselijke, commensale (parasitische) bacteriën die normaal in de darm voorkomen, is gewezen. Als namelijk zo'n recombinatie de kans krijgt te ontsnappen, kan niemand meer voorspellen wat de gevolgen zullen zijn. Nu weten we dat aids en dodelijke griepepidemieën hiervan het gevolg zijn. Men geloofde dat met behulp van dergelijke recombinatietechnieken eenvoudiger en goedkopere vaccins en andere biologische producten te vervaardigen zijn. De waarschuwende geluiden dat aan zoiets enorme risico's kleefden, werden blijkbaar niet gehoord want er is massaal ingeënt. In Afrika welteverstaan. Decennialang hebben met name Amerikaanse onderzoekers, zelfs met behulp van voormalige Duitse en Japanse oorlogsmisdadigers, met de Afrikanen als proefkonijnen meer dan voldoende kennis kunnen vergaren over de meest uiteenlopende ziekmakende micro-organismen.

Ze zijn dus zeer wel in staat om dieren te besmetten met een griepvirus, vervolgens een ander beest te besmetten met een paardenaids- en SV40 virus en dat te mengen met een E-coli bacterie, zodat het versmelt tot een nieuw en fataal virus voor mensen. Een echte killer! Dat virus verandert sneller dan het griepvirus, bezit de kwalijke eigenschappen van een herpesvirus en is zo slim als een retrovirus. Het vermenigvuldigt zich met de snelheid van een bacterie en vormt zich met voornoemde virussen tot een bacteriofaag. Als een dergelijk wangedrocht dan nog geen aids veroorzaakt, dan hoeft er enkel maar mycotoxinen, een zeer giftig product van de schimmel aspergillus fumigatus fungus, of verarmt uranium aan toegevoegd te worden om dat doel alsnog te bereiken. En als het hierna nog niet lukt, dan kun je altijd nog de eigenschappen van het wangedrocht genetisch gemanipuleerd bijsturen om bepaalde doelgroepen toch om zeep te helpen. Het grondwater barst het van pesticiden en los hiervan nog een paar weetjes tussendoor:

*In zeeën waarop rivieren zoals de Seine, de Maas en de Rijn uitmonden zwemmen inmiddels hoofdzakelijk vrouwelijke vissen. De halve populatie zeehonden in de Waddenzee is verdwenen als gevolg van Bovine Spongiform Enchephalopathy BSE. In Londen werd in het kraanwater Prozac aangetroffen. *Zowat elk kind een of meerdere allergieën, ADHD of trekjes daarvan, meisjes werden normaliter rond hun twaalfde ongesteld en nu zijn er al die op hun zesde menstrueren, een op de tien vrouwen gaat rond haar dertigste in de overgang en tien tot vijftien procent kan geen kinderen krijgen.

*Op hun veertigste begint voor de helft van de vrouwen reeds de overgang. De fertiliteit van mannen neemt dramatisch af, wat door elektrosmog - mobiele telefoons, computers enzovoorts - nog wordt versneld. Vele kinderen zijn te dik. En ze zijn dit niet alleen omdat er amper nog wordt bewogen, néé, ze worden te vet omdat het gehalte aan groeihormonen in hun lichaam alle zogenaamde 'normaalwaarden' overschrijdt. De kwaliteit van de voeding neemt dramatisch en de radioactiviteitvervuiling neemt alsmaar toe. En dit samen met allerlei kleurstoffen, dioxinen en groeihormonen neemt het aantal aids- en kankerpatiënten alleen maar toe. In Wit Rusland alleen al sterven kinderen in een schrikbarend tempo aan leukemie.

En juist de zwakke straling, waarmee Nederland te maken kreeg bij de explosie van de kernreactor in Tsjernobyl in 1986, komt pas nu, bij de derde generatie, te voorschijn. De generatie van onze kinderen krijgt dus te maken met de desastreuze gevolgen van die kernramp. Weet u waarom BSE en de slijterziekte (koeienaids) voornamelijk voor komt in Noordoost Nederland en nauwelijks in Zeeland of Limburg? Nee….? En waarom kwamen de legionellapatiënten van de Westfriese Floriade voornamelijk uit Noord Nederland? Omdat die Tsjernobylwolk drie maal over Noordoost Nederland ging, twee keer over Midden-Nederland en slechts eenmaal over het Zuiden.

Elke legionella uitbraak, waar ook ter wereld, gaat niet voor niets meestal samen met griep vaccinaties gepaard. En dat is niet vreemd, want elke vaccinatie doet de weerstand extra verlagen en maakt de mens toegankelijk voor de legionella bacterie die 35% van de bevolking van nature met zich draagt. En juist deze vorm van min of meer commensale situatie is een gespreid bedje voor de verslechtering van immunologische afweermechanisme

Binnen vijftig jaar overlijden zeker drie tot vijf miljard mensen aan genoemde ziektes met als synoniem griep, vogelpest, aids, legionella, ebola enzovoorts. Aan deze en andere ziektes en door de alsmaar voortschrijdende milieuverontreiniging zal de mensheid binnen tien generaties het onderspit moeten delven als we op de ingeslagen weg voortgaan. De hoop dat dit inzicht ooit bij onze wereldleiders en het medisch-, militaristisch- en farmaceutisch establishment zal doorbreken en door deze struisvogels de juiste stappen worden ondernomen om deze wereld echt te 'cleanen' is echter bij mij compleet vervlogen. De mensheid zal het op termijn niet redden. En de mensheid zal eindigen in de nacht van de dag waarop de datum met zeven tweeën geschreven wordt.

Mijn vijftienjarige studie naar de oorsprong van aids en andere virus-, bacteriële- en/of schimmel infecties die de wereld teisteren heeft uiteindelijk geleid tot het schrijven van mijn boek "Pleidooi voor de aap". En het is geen vrolijk verhaal geworden, want de reeks gebeurtenissen die ik over de afgelopen eeuw beschrijf gaat over niets meer of minder dan de mogelijke ondergang van het medische establishment.

En de eerste grote scheuren in het medische bastion, de ivoren toren zo u wilt, heeft de geneeskunde zelf over zich afgeroepen. Steeds meer wetenschappers ventileren het besef, dat het medisch apparaat langzamerhand een steeds grotere bedreiging voor de gezondheid aan het vormen is. Het medisch bedrijf heeft van pijn, ziekte en dood een zodanig technisch probleem gemaakt dat het systeem alsmaar krachtelozer wordt. En ook de invalidiserende werking van de beroepscontrole over de geneeskunde neemt steeds meer een epidemische omvang aan. En deze epidemie heeft geleid en leidt nog steeds tot iatrogene ziekten, of beter gezegd, tot nieuwe ziektes die ontstaan door medisch ingrijpen. En het ontstaan van veteranenziekte, aids, ebola, de ziekte van Kaposi, cytomegalitis, multiple sclerosis en vele andere aandoeningen zijn daar voorbeelden van.

Uiteindelijk zal, wellicht na vijf of tien jaar vanaf nu, de alsmaar groter wordende groep critici, die ageren tegen het functioneren van het huidige medische bedrijf, de ivoren toren steeds verder uithollen totdat slechts een medisch kaartenhuis resteert.
Dit gezegd hebbende, betekent een en ander wel dat het uitbannen van de iatrogene ziekte die de gehele samenleving omvat, nu een politieke taak geworden is en zeker niet een taak voor medici of wetenschappers. Want juist zij hebben zich in de loop van vorige generaties een ongelimiteerd monopolie in de gezondheidszorg kunnen verwerven die onze vrijheid met betrekking tot ons eigen lichaam tot in onze ziel aantast. Ligt hier niet een grote taak voor de "Partij van de Dieren"? Zij hebben nu tenminste een forum!

Zoals ik al eerder ventileerde heeft juist die invalidiserende werking van de beroepscontrole over de geneeskunde een dusdanige epidemische vorm aangenomen, dat mede daardoor de maatschappij het medische bolwerk het exclusieve recht gegeven heeft om te bepalen wat ziekte is, wie ziek is of ziek zou kunnen worden en wat er met zulke mensen gedaan moet worden. En samen met de farmaceutische industrie en de leveranciers, in de vorm van gesponsorde apothekers, bepalen medici wat de slikker al dan niet moet slikken. Want we slikken ons rot aan medicijnen. En de goedgelovige bevolking wil, mondig als ze is, alles weten over deze medicijnen. Want genezen schijnt alleen nog maar via medicijnen te kunnen.

Maar, geachte lezers, de statistieken van de wereldgezondheidsorganisatie vertellen echter dat er vijfhonderd ziektes op de wereld zijn en dat slechts 30% daarvan via medicijnen te genezen is. Een eenvoudig rekensommetje leert ons dan dat we maximaal honderdvijftig tot tweehonderd geneesmiddelen nodig hebben. Het is dan ook ridicuul dat er meer dan tweehonderdduizend verschillende geneesmiddelen op de wereld bestaan.
En die andere zeventig procent aan ziektes moet dus blijkbaar op een geheel andere wijze worden behandeld. Homeopathie? Of andere alternatieve geneeswijzen?
En wij, de slikkers van dit enorme aanbod aan medicijnen, doen voor spek en bonen mee. Wij slikken de pillen én…. de rekening. En dat laatste krijgen we ook gepresenteerd in de vorm van iatrogene ziektes waaronder aids, veroorzaakt door HIV een "slow virus".

En wanneer was nu het officiële begin van de "slow apocalypse"
Wel..., dat gebeurde op het moment toen paniekerig overheden en medische instanties in 1981 berichten de wereld inzond dat er blijkbaar zonder enige aanleiding vijf homoseksuele mannen in de Amerikaanse stad Los Angeles in vrij korte tijd levensgevaarlijk ziek zijn geworden en dat een vijftal reeds is gestorven.
De paniek wordt nog versterkt als in de wekelijkse ziekte- en sterfberichten van het Amerikaanse Ministerie van Volksgezondheid van 5 juni 1981, een dodelijke epidemie wordt aangekondigd die wordt veroorzaakt door een aidsvirus. Dit rapport, een uitgave van de Amerikaanse Gezondheidsdienst, brengt zoveel sensatie, paniek en onbegrip teweeg dat politieagenten en cipiers zich in astronautenkledij steken om elk risico van infectie door arrestanten of gedetineerden te vermijden. Maar voor de patiënten die aan de ziekte lijden is het vooral pijnlijk dat er zelfs verpleegkundigen en artsen weigeren om de aidspatiënten te verzorgen.

In de eerste berichten wordt de ziekte voluit bekend onder de naam "Acquired Immune Deficiency Syndrome AIDS" als een typische homoziekte geclassificeerd, omdat in de grote steden alleen groepen homoseksuele mannen besmet raken. Met deze constatering wordt een substantieel deel van de wereldbevolking ten onrechte gestigmatiseerd, want in werkelijkheid proberen de verantwoordelijke instanties de ziekte te camoufleren als een natuurlijke uitbraak. Mensen die hun werkgever informeren dat ze de ziekte onder de leden hebben, worden op staande voet ontslagen en vriendschappen verdwijnen soms even snel als ze begonnen zijn. Overheden lopen voorop om aidspatiënten uit te sluiten voor openbare functies.

Maar, Los Angeles, San Francisco en New York blijken slechts haltes op de route waarlangs het aidsvirus over de wereld davert. Een route die van Amerika terugloopt via Haïti naar de Centraal Afrikaanse landen waar miljoenen nietsvermoedende slachtoffers met verontreinigde en aids-veroorzakende vaccins zijn ingeënt.

Als Luc Montagnier en Robert Gallo in 1983 het aidsvirus aantonen, is de ontreddering compleet, want plotseling blijkt dat met bloedproducten, of bij orgaantransplantaties en via seksuele gemeenschap het virus kan worden overgedragen. Echter het virus treft vreemd genoeg vooral drugsgebruikers, thuislozen, prostituees, vluchtelingen in oorlogsgebieden en patiënten in ziekenhuizen of bij die bloedtransfusiediensten waar controle en hygiëne niet of nauwelijks aanwezig zijn.

Op Cuba scholen jongeren samen en tappen bloed af van hun met het aidsvirus besmette vrienden, om zich vervolgens zelf met het virus te besmetten. Op deze lugubere wijze verkrijgen zij een aidspas waarmee zij de politie en het leger van zich afhouden. Zo pogen ze nog enige jaren in rust te leven. Een vlucht voor een gevreesd systeem, met de dood in het vooruitzicht. In Roemenië, waar de helft van alle aidspatiënten kinderen zijn, pogen straatslijpers voorbijgangers geld af te persen onder bedreiging hen te besmetten met het aidsvirus, iets wat overigens niet alleen in Roemenië voorkomt. De ziekte aids stelt de wereld voor dilemma's van ongekende aard en omvang in de gehele samenleving en doet dit niet enkel in Afrika, op Haïti of in Noord en Zuid Amerika. Over plaats en tijd van het ontstaan van het aidsvirus valt op dat moment weinig zekers te zeggen en de talloze prognoses over omvang en toename van de ziekte, blijken telkens opnieuw te optimistisch. Terugkijkend onderzoek naar deze dodelijke virusbesmetting wijst uit, dat sinds het begin van deze eeuw uitvoerig is geëxperimenteerd met ziekteverwekkende micro-organismen van mens en dier. Proefnemingen die qua doelstelling, vorm en inhoud zeer divers zijn, maar zich allemaal -zonder uitzondering- richten op de manipulatie van het immuunsysteem. Manipulaties die er soms toe leiden dat mensen juist bevattelijk worden voor virale-, bacteriologische- en schimmelinfecties welke in de ergste gevallen een volkomen ontregeld immuunsysteem opleveren, zoals dat ook bij aids het geval is.

Het goedkope poliovaccin van Hilary Koprowski. We gaan terug in de tijd.
Ondanks alle progressie die in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog bij de bestrijding van polio was geboekt, bleef de vraag naar een goedkoper en beter te produceren vaccin actueel. Het door Albert Bruce Sabin vervaardigde poliovaccin zorgde wel voor een permanente immuniteit tegen polio, maar de productiekosten waren erg hoog, zodat het vaccin, met name voor de arme landen, die volgens ingewijden massaal met polio werden geconfronteerd, veel te duur was.

Daarom ontwikkelde de Amerikaanse geleerde Hilary Koprowski een nieuwe en veel goedkopere methode, waarmee, zo leek het althans, het polioprobleem eenvoudig uit de wereld kon worden geholpen. Bij voortduring werd hij op het grote gevaar van een dergelijk vaccin gewezen. Maar Koprowski leek doof. En dus liet hij voor de uitvoering van zijn eerste grote immunisatieprogramma zijn keuze op Afrika vallen. Waarom? Er was toch nauwelijks polio geconstateerd in Afrika? En toen het er kwam, waarom dan alleen op afgelegen eilandjes?

Toch liet Koprowski in samenwerking met de Belgen een laboratorium bouwen in Camp Lindi, in het toenmalige Stanleyville, nu Kisangani geheten, een stad in de huidige Democratische Republiek Kongo. Om de werking van zijn vaccin in dit warme land te testen spoot hij eerst nog even 150 chimpansees en alle dierenverzorgers ter plaatse met zijn vaccin in. Koprowski's poliovaccin was weliswaar gemakkelijk en goedkoop uit apeniercellen te produceren, maar het extract van met polio besmet apenierweefsel dat aldus werd verkregen, was dermate slecht gefilterd, dat alleen bacteriën aan de substantie werden onttrokken, terwijl de in het apenweefsel aanwezige ongewenste virussen vrijelijk werden doorgelaten. Iedereen die met dit verontreinigd vaccin van Koprowski werd behandeld, ontving daarmee ook virussen die van nature niet voorkomen bij de mens.

Deze levensgevaarlijke bereidingswijze bleef bij de collega's en tegenstanders van Koprowski niet onopgemerkt. Het was dan ook Albert Bruce Sabin zelf die op 14 maart 1959 in het British Medical Journal een artikel publiceerde waarin hij aantoonde een onbekend celdodend virus in het poliovaccin van Koprowski te hebben aangetroffen. Sabin, Koprowskis' grootste tegenstander, kaartte de zaak op hoger niveau aan.
Maar Koprowski, die kort voor de beschuldiging van Sabin, zijn vaccin massaal in het voormalige Belgisch Kongo had toegediend, reageerde in het geheel niet op deze zware beschuldiging. Toch werd hij niettemin door een commissie van het Amerikaanse Congres ter verantwoording geroepen om de beschuldiging te ontzenuwen. Hij kon niet anders dan verklaren dat het door hem ontwikkelde Chat-type I vaccin inderdaad ernstig was verontreinigd met ontelbare apenvirussen.

Vreemd genoeg had die bekentenis geen enkel gevolg. Koprowski verdween weliswaar volledig van het wetenschappelijk toneel en niemand die zich nog druk maakte over het feit dat in de Belgische koloniën van Centraal Afrika inmiddels honderdduizenden personen met dit gevaarlijke vaccin waren behandeld. De gewraakte vaccinatieprogramma's zouden zelfs nog tot 1970 worden voortgezet.

In Nederland wordt op 13 juni 1978 tijdens een bijeenkomst van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen in het Jaarbeurscongrescentrum te Utrecht officieel bekend gemaakt dat de poliovaccins inderdaad besmet waren met het SV-40 virus en vele andere apenvirussen. En degene die dat destijds zei was niemand minder dan dr. H.H. Cohen, artsbacterioloog en toenmalig directeur van het Rijks Instituut voor de Volksgezondheid (RIV) belast met de bereiding van vaccins. Maar veroorzaakten deze virussen ook werkelijk aids?

Enkele manipulaties met micro-organismen in vaccins
Miljoenen mensen zijn in die jaren dus besmet met ongewenste micro-organismen. Willekeurige besmettingen die hebben geleid tot allerlei bekende en onbekende ziekten, omdat de vaccins verontreinigd waren. Dat poliovaccins verontreinigd zijn geweest met het SV-40 virus, een virus dat bij knaagdieren tumoren veroorzaakt en ook bij apen voorkomt, is bekend. Maar dat dit virus gebruikt is voor recombinatietechnieken, bijvoorbeeld als vector, en dat men zich heeft bezig gehouden met een recombinatie van dit virus met een E-coli bacterie die zich van nature in de menselijke darmflora bevindt, is heden ten dage iets minder algemeen bekend. Toch zijn daarover aan het einde van de jaren zestig en zeventig diepgaande discussies gevoerd, die breed werden uitgemeten in de media. Onderzoekingen die alles te maken heeft met de stralingsbelasting op het milieu als gevolg van de kernbewapening. Tijdens mijn studie kwam ik een proefschrift uit 1962 tegen van prof. dr. ir. A. Rörsch met als titel: "Genes involved in radiation resistance in E-coli". Is dit vergelijkbaar met het Bijlmersyndroom? Of Bijlmeraids?

En deze professor Rörsch was niet zomaar iemand. De toen vijfenveertig jarige hoogleraar in de biochemie en de moleculaire genetica aan de rijksuniversiteit Leiden, werkte tot 1973 bij het medisch biologisch laboratorium MBL van TNO-Rijswijk, was lid van de KNAW-commissie die belast was met het toezicht op genetische manipulatie, hij was bestuurslid van de KNAW-commissie biochemie en biofysica et cetera. En in 1962 waren er nog geen reglementen.

En....... "The sky was the limit". Hetgeen eind jaren vijftig ook bleek bij Koprowski.
Tijdens het bestuderen van de manipulaties met E-coli bacteriën, in samenhang met straling en of antibiotica en onderzoek met endotoxinen waaraan ik zelf heb meegewerkt, kwam ik er in 1994 achter waarom er in de Bijlmermeer na de ramp met de El-Al Boeïng auto immuunziektes ontstaan. Een auto-immuunziekte als "systemische lupus erythematosus SLE" bijvoorbeeld. SLE...., veroorzaakt door endotoxinen en verarmd uranium. Want deze beide stoffen werden onder andere op Schiphol in hangar 8 gevonden. Stoffen die in het lichaam de reactie van de tumor necrosis factor in gang zet. En SLE is ook gevonden bij arbeiders in de uraniummijnen van voormalig Belgisch Kongo en Tsjecho-Slowakije, bij militairen en burgers in Irak, Iran, Cambodja, Korea, Vietnam, Japan en nu ook dus in de Bijlmermeer. En de volksnaam voor deze ziekte?

Pontiac Fever! Bijlmersyndroom. Veteranenziekte dus.

En welke huisarts weet nu dat de veroorzakers van een dergelijke ziekte, bijvoorbeeld de stof Lipopolysaccharide, die wordt gewonnen uit Escheria Coli LPS, 55: B5 en Humane gerecombineerde tumor necrosis factor TNF gewoon te koop zijn bij respectievelijk de Firma Sigma in het Amerikaanse St. Louis en bij de Engelse firma Cell Tech in Slough.

Stoffen die SLE veroorzaken!

Of......., waren het tóch die mycotoxinen? Een stof uit de biologische oorlogsvoering die reeds enkele jaren voor de Bijlmerramp mij mensen is aangetroffen! Mensen, die aan drugs verslaafd waren en nu aids hebben of hadden. En het zat in drugs, die mycotoxinen. Wellicht in de door de politie doorgesluisde drugs, weet u wel het tijdens de IRT zoveel besproken opkikkertje.

En over de potentiële gevaren van de aanwezigheid in het milieu en het werken met dergelijke stoffen in samenhang met gerecombineerde DNA-moleculen publiceerde onder andere Paul Berg, verbonden aan de Stanford University U.S.A in 1974 in Science een artikel waarin hij met name wijst op het gevaar van de koppeling van virussen aan bacteriën. Virusbacteriën, ook bekend als bacteriofagen Zoals de Mycoplasma virusbacterie die ook in de Bijlmer is gevonden. Deze Paul Berg heeft in zijn publicaties herhaaldelijk dramatische oproepen gedaan aan alle wetenschappers over de hele wereld om af te zien van bepaalde experimenten waarbij met behulp van genetische manipulaties met verschillende typen bacteriën, niet in de natuur voorkomende genetische materialen of vaccins worden aangemaakt, omdat dergelijke experimenten uiteindelijk alleen maar catastrofale gevolgen voor de mensheid zullen hebben.
En..., wat gebeurt er als zo'n recombinatie de kans krijgt te ontsnappen in een alsmaar radioactiever wordend milieu? Dan kan volgens mij niemand meer voorspellen wat de gevolgen zullen zijn, omdat de besmette bacteriën niet van de gezonde te onderscheiden zullen zijn. En als je wetenschappers vraagt waarom de legionella pneumophila plotseling zo agressief wordt dan blijft het eerlijke antwoord achterwege. Ze noemen het dan maar… veteranenziekte…!

Niettemin de waarschuwing van Paul Berg is men overal ter wereld op grote schaal blijven experimenteren. Men geloofde nu eenmaal dat het mogelijk moest zijn om met behulp van dergelijke recombinatietechnieken eenvoudiger en goedkopere vaccins en andere biologische producten te vervaardigen. De waarschuwende geluiden dat aan zoiets enorme risico's kleefden, werden blijkbaar niet gehoord. Bovendien had men naast polio-, pokken- en mazelen een nieuwe uitdaging gevonden: het uitroeien van kanker en nu ook aids. Maar daarin is men tot op dit moment nog niet geslaagd. Het aantal besmettingen met virussen die onder bepaalde omstandigheden kanker en aids veroorzaken, neemt alleen maar toe. En de factoren die hieraan bijdragen, waaronder vaccins, straling en giftige stoffen die kanker of aids induceren, nemen ook alleen maar toe.

Het feit dat de internationale onderzoekswereld in zo korte tijd zoveel aids-achtige virussen heeft weten te noemen mag ons niet verbazen. De biologische oorlogsmachine had ze immers aan het begin van deze eeuw al ter beschikking. Uit publicaties blijkt inmiddels, dat enorme aantallen mensen opzettelijk zijn besmet met het aidsvirus onder het mom van medisch handelen ter voorkoming of bestrijding van ziektes. Miljoenen mensen op wie gewetenloze experimenten werden uitgevoerd en op wie dodelijke of ziekmakende micro-organismen werden uitgetest zijn als proefmens aangewend door nietsontziende wetenschappers.

En deze wetenschappers hadden en hebben nog steeds de vrije teugel om met erfelijke eigenschappen en micro-organismen van mens en dier naar hartelust te experimenteren.
"Shotgun" experimenten. En de media mag daar graag over schrijven of lullen zoals Karel van de Graaf en Paul Witteman dat deden. En de Ivo's, of Sonja's van die tijd. Ja zij ook. De vinger aan de pols houden heet dat! Nou ja, totaal niet belangrijk, tenminste, niet voor de grijze massa of wetenschappelijke meelopers. En de echte wetenschappers die zo graag met de media lullen rest nu niets anders meer dan deze oncontroleerbare virussen, weer terug in het gareel te krijgen. En als ze dat al kunnen, willen ze het dan wel?
Want juist in deze eeuw heeft de medische wetenschap zich door ontoelaatbare proeven op mens en dier, steeds verder verwijderd van wat ethisch toelaatbaar is en heeft ze het belang van de wetenschappers en hun eerzucht zwaarder laten wegen dan het belang van de patiënt.

En wat zijn nu de werkelijke resultaten van de grote immunisatieprogramma's?

Het zwarte werelddeel Afrika zal pas jaren later na de massale polio-, pokken- en mazelen vaccinaties weer in beeld komen. En het komt in beeld als men zich gaat realiseren dat het wel erg toevallig is dat er miljoenen Afrikanen met mysterieuze infectieziekten besmet blijken. Aanvankelijk wordt de link met de Kongolese vaccinatieprogramma's niet gelegd, totdat in het begin van de jaren tachtig bij een aantal Amerikaanse homoseksuelen het HIV-virus, de veroorzaker van de ziekte aids, wordt ontdekt, een virus dat zoveel lijkt op het SIV-virus dat bij apen voorkomt.

De laatste jaren wordt de wetenschappelijke wereld overspoeld met publicaties die deze lugubere relatie tot onderwerp hebben. Iedere belanghebbende of geïnteresseerde kan dus intussen weten dat aids niet een straffe Gods is of een natuurramp, maar bedenkelijk mensenwerk. Want inmiddels hebben, zo staat in het toonaangevende medisch tijdschrift Nature van 4 februari 1999, Amerikaanse onderzoekers aangetoond dat de mens zichzelf aids op de hals gehaald heeft. En volgens hen komt dat door de jacht op en het eten van apen die met SIV virussen zijn besmet.

Belachelijk gewoon!

Zij gaan er bewust aan voorbij dat wij in de afgelopen eeuw meer dan vijftig miljoen apen uit de wildernis hebben geplukt voor onze medische en militaire laboratoria. En in die laboratoria heeft nog nooit een dierverzorger of wetenschapper een aids-besmetting opgelopen ondanks het feit dat het apenbloed letterlijk en figuurlijk aan hun handen kleeft. En hoe zit het nou precies met het door Koprowski, Salk en Sabin aangemaakte menselijke poliovaccin die in deze met aidsvirussen besmette apen zijn aangemaakt?
En was het niet Huub Schellekens, een toonaangevende onderzoeker die ooit bij de apenaidskolonie van TNO-Rijswijk heeft gewerkt, die ooit in een radioprogramma zei dat aids absoluut niet van apen afkomstig is. Sterker nog, volgens hem heeft de aap meer van de mens te vrezen dan de mens van de aap. Hoe waar!

Ik wil toch nog even terug met u naar het simian-papillomavirus ofwel het SV-40 virus,
Het virus waartegen men nu jonge meisjes van twaalf jaar wil inenten om baarmoederhalskanker te voorkomen.

In 1959 werd onder uiterst merkwaardige omstandigheden het SV40 virus in Koprowskis' poliovaccin ontdekt en geïsoleerd. Maar ook voor de aanmaak van het geïnactiveerde Salkvaccin tegen polio gebruikte men primaire apencellen, cellen rechtstreeks afkomstig van dieren, in plaats van `onsterfelijk' gemaakte cellen voor groei in een kweek. De cellen werden verkregen uit nieren van rhesus-apen en van een ander lid van de makakenfamilie, de macacus cynomolgus. Deze nieren waren nodig voor de miljoenen doses Salkvaccin. Alle korttermijn testen, gebaseerd op celkweken gedurende een periode van weken, bleken negatief d.w.z. vrij van infectueuze micro-organismen, bovendien was de immuunreactie van het Salkvaccin goed.

Nadat de testvaccins inmiddels bij duizenden mensen waren toegediend, werd de productie opgeschroefd voor een grootschalig vaccinatieprogramma. Juist op dat moment begonnen hamsters die bij deze experimenten waren gebruikt en bij hun geboorte met het geïnactiveerde poliovaccin waren ingeënt, tumorgroei te vertonen. Van de 151 ingespoten dieren ontwikkelden er na 130 dagen 42 een tumor. Hoewel men geen infectueus virus in de tumoren aantrof, vond men toch tumorantigenen. Daarna slaagde men erin om met deze antistoffen het virus op te sporen in de primaire apencellen die gebruikt waren om het virus zichzelf te laten vermeerderen. Dit 'apenvirus' doodde de gekweekte cellen niet, maar het produceerde er wel een patroon van vacuolen in, blaasjesvorming. De conclusie was dat het vaccin geen gevaar opleverde voor de volksgezondheid. Maar...., onderzoekers die jarenlang met grote hoeveelheden SV-40 hadden gewerkt, stierven na verloop van tijd aan kanker.

En met dergelijke vaccins wil men onze jeugd inenten? Daar is nog op geen enkele wijze
Onderzoek naar gedaan. Wellicht willen deze wetenschappers het eerst op hun eigen twaalfjarigen proberen?

De nogal optimistische wetenschappelijke gedachte begin jaren zestig, dat kanker met behulp van vaccins snel uit de wereld kan worden geholpen, viel dus wat tegen. Immers er werd door vaccinaties juist kanker veroorzaakt. Toch werd het optimisme blijkbaar door iemand gedeeld, want op 4 december 1967 verklaarde William H. Stewart, de Amerikaanse minister van Volksgezondheid op een bijeenkomst van gezondheidsfunctionarissen, dat de besmettelijke ziekten overwonnen waren. Epidemische ziekten als pokken, pest en malaria behoorden tot het verleden. Met tyfus, polio en difterie ging het dezelfde kant op. Hoewel syfilis, gonorroe en tuberculose nog niet helemaal verslagen waren, was dat slechts een kwestie van tijd. Kanker, zo leek het, zou binnenkort te genezen zijn. Het enige wat nodig was, was geld om de wetenschappers hun werk te laten doen.

En dat geld kwam er, want de Amerikaanse regering trok alleen al voor het fiscale jaar 1967 meer dan 16.5 miljoen dollar uit voor 74 researchprogramma's in Amerikaanse en buitenlandse laboratoria. Het jaar 1967, het jaar waar in het Duitse Marburg en Frankfurt alsmede in Belgrado het ebolavirus toesloeg in militaire laboratoria!

In het onderzoek naar de virale oorzaken van kanker speelde vooral één vorm van kanker vanaf het begin een centrale rol, namelijk leukemie, omdat die immers vrijwel zeker door een virus werd veroorzaakt zo wist men.
Het was weliswaar nog niet bewezen dat dit voor leukemie bij mensen ook het geval was, maar er was aangetoond dat leukemie bij muizen en kippen wel door virussen wordt veroorzaakt. En bovendien had men in het bloed en in weefsels van menselijke leukemieslachtoffers virusdeeltjes gevonden die op het muizenleukemievirus leken.

In de `Biotechnics Research Laboratories' in Kensington, Maryland USA, is ook veel leukemie onderzoek verricht. Aan het einde van de jaren zestig probeerde men daar menselijke leukemie over te dragen op de naaste verwant van de mens: de aap. Hiervoor gebruikte men injecties met bloed en weefselextracten van een menselijke patiënt. Want als men erin slaagde apen met menselijke leukemie te besmetten, dan zou de volgende stap zijn: het in grote hoeveelheden kweken van het virus voor de ontwikkeling van een leukemievaccin. En het gebied om het vaccin uit te testen zo vond men eensgezind, was Afrika. Een vaccin tegen leukemie dat later toch geen leukemie bleek te zijn, maar aids. Ook daar kom ik later in mijn verhaal nog op terug.

De relatie tussen aids en poliovaccins
Een van de eersten die - enkele jaren na de ontdekking van de ziekte aids - de relatie legde tussen het besmette poliovaccin van Koprowski en het grote aantal aidsbesmettingen in Afrika, was Louis Pascal, een jonge medicijnenstudent die na lezing van Sabins' artikel in het British Medical Journal uit 1959 met de aanval op Koprowski, onmiddellijk de relatie met aids legde. Hij schreef er een artikel over en stuurde het naar de toonaangevende wetenschappelijke journalen The Lancet, Nature en New Scientist. Het werd echter zonder commentaar geretourneerd. Toen de toenmalige aids-activiste Blaine Elswood, werkend aan de universiteit van Californië, daar lucht van kreeg, besloot ze samen met de wetenschapper Raphael Strecker, een nieuwe poging te wagen, nu bij het British Medical Journal, maar ook zij vingen bot, nota bene bij het tijdschrift dat zelf 20 jaar eerder Sabins' artikel over het verontreinigde vaccin van Koprowski had gepubliceerd.

Strecker legt in 1988 een relatie tussen aids en het pokkenvaccin
In dat jaar publiceerde Strecker een artikel met de veelzeggende titel: "Aids and the Doctors of Death -an inquiry into the origin of the aids epidemic-, waarin hij onomwonden stelde dat niet enkel het poliovaccin, maar ook het later in Afrika massaal toegediende pokkenvaccin verontreinigd moet zijn geweest met een aids-veroorzakend virus. Deze publicatie in The Los Angeles Aries Rising Press was mede gebaseerd op artikelen in the New York Times en in het Army Research Development & Acquisition Magazine en op vele andere publicaties. Later hebben ook twee andere zeer gerespecteerde wetenschappers, namelijk Nzilambi en Greenberg zich in gelijke zin uitgelaten. Streckers' onthulling sloeg in als een bom.

De besmettingen zouden hebben plaatsgevonden tussen 1967 en 1980 in een groot deel van Afrika en met zekerheid in de landen: Burundi, Malawi, Ruanda, Tanzania, Oeganda, Zaïre en Zambia. Het zou hierbij gaan om meer dan 100 miljoen Afrikanen en een geschat aantal van 15.000 in Afrika verblijvende Haïtianen. Het mag ons dan ook niet verbazen dat AIDS in 1981
Door zowel de Amerikanen, de Fransen en… jawel… de Hollanders ontdekt is.

De verontreinigingen betroffen overigens niet alleen een aids-veroorzakend virus: want, zo bleek, er waren in het vaccin nog vele andere niet-geduide virussen meegereisd waarvan de eventuele uitwerking op termijn nog niet bekend is.

En dit was nog niet alles
Want onderzoek naar het vóórkomen van gevaarlijke virussen in vaccins bracht al in 1985 aan het licht dat het aidsvirus niet enkel in het poliovaccin en pokkenvaccin aanwezig was, maar ook in het in Afrika toegediende mazelenvaccin. Want Epstein en zijn medewerkers weten in dat jaar op de internationale conferentie "Antimicrobial Agents and Chemotherapy" gehouden in Minneapolis (U.S.A.), te melden dat er bij retrospectief onderzoek in het serum van kinderen uit West Afrika, die tussen 1967 en 1970 waren ingeënt met het mazelenvaccin, antilichamen tegen het aidsvirus waren aangetroffen. Dat deze bevindingen niet op zichzelf stonden, werd later bevestigd door de uitkomsten van vergelijkbaar onderzoek op dit gebied in de tweede helft van de jaren tachtig.

Vaccins en hun vreemde bijwerkingen
Sinds Emil Von Behring in 1901 de Nobelprijs kreeg voor zijn werk op het gebied van de serumtherapie, zijn er ontelbare soorten sera en vaccins aangemaakt en is het de medische wereld voldoende bekend geworden welke potentiële gevaren er aan dergelijke bloedproducten kleven. Want het toedienen aan mensen van in dieren aangemaakte sera en vaccins was en is technisch gezien nog steeds een erg riskant karwei, omdat de bloedcellen van mens en dier in dergelijke sera moeilijk te scheiden zijn; bovendien kunnen, zoals we inmiddels weten, de dierlijke bloedcellen in het serum besmet zijn met allerlei ongedefinieerde virussen die de ontvanger ervan overgevoelig en zelfs ernstig ziek kunnen maken.

Door Rauh en Fulginiti is aangetoond dat bij kinderen die een geïnactiveerd, lees onvoldoende gezuiverd, mazelenvaccin toegediend hadden gekregen, na jaren soms alsnog een echte mazeleninfectie optrad die gepaard ging met een ernstige weerstandsverlaging en ernstige aandoeningen aan de luchtwegen. De diagnose was: pneumocysto carinii pneumonia PCP.
Soortgelijke - maar veel heftiger reacties - werden ook na het toedienen van pokkenvaccins in Afrika geconstateerd door het farmaceutische bedrijf Upjohn. De gevaccineerden vertoonden een ernstige weerstandsverlaging met opportunistische infecties als mycosis fungoïdes, tuberculose, PCP en cytomegalie als gevolg. Op deze mycosis fungoïdes kom ik later nog terug.

Niettemin gaan de wetenschappers en de farmaceutische industrie door met het ontwikkelen van steeds nieuwere preparaten en de uitvoering van groots opgezette immunisatieprogramma's, blijkbaar ongevoelig voor de kritiek in eigen gelederen. En niemand dacht aan aids.
Vooral de vooraanstaande wetenschapper Pollock bijvoorbeeld stelde al in 1969 vast dat dergelijke bloedproducten, toegediend als vaccin of serum, vaak erger zijn dan de kwaal. Tijdens een onderzoek bij personen die tropische landen hadden bezocht en daarvoor ter voorkoming van uiteenlopende ziektes verschillende vaccins hadden gekregen, kwam hij tot de onthutsende conclusie dat bij deze gevaccineerden allerlei infecties zich ernstiger voordeden dan gebruikelijk was. Tegenwoordig weten we dat bepaalde medicamenten niet alleen de witte bloedlichamen (lymfocyten) kunnen vernietigen, of de voortplanting ervan kunnen blokkeren wat ook een neveneffect van bestraling is, maar dat ze zelfs mutageen zijn. Simpel gezegd: dat ze het erfelijk materiaal kunnen aantasten, en niet alleen het menselijk DNA, maar ook het DNA van in het lichaam aanwezige virussen. En dat zou elke wetenschapper die niet alleen door zijn eigen microscoop kijkt, toch moeten verontrusten, want de medicijnenmarkt wordt overspoeld met dergelijke producten die de meest indrukwekkende en onbegrijpelijke namen dragen.

Natuurlijk zegt de farmaceutische industrie er altijd bij dat de juiste dosering uitermate belangrijk is en dat men de bijsluiter eerst goed moet lezen. Maar daar krijgt een patiënt die net zijn arm of bil heeft ontbloot om te worden geïnjecteerd met een of ander serum, de kans niet voor. En dat is misschien maar goed ook, want de werking van dergelijke immunoglobinen met allerlei ongedefinieerde virale verontreinigingen kan erg divers zijn.
Wat ze in elk geval met elkaar gemeen hebben, is de sterke weerstandsverlagende werking, ook als dat niet de bedoeling is. Toch is er iets vreemds aan de hand? Immers, in tegenstelling tot het poliovirus werden mazelen en pokkenvaccins toch niet aangemaakt in apen maar in koeien, varkens en honden? Vervalt hiermee dan de apentheorie?
Ik denk van niet. Want een retrovirus zoals het SIV of HIV komen ook bij koeien, paarden, geiten, katten en schapen voor alleen heten ze dan niet SIV of HIV, maar BIV of FIV. En daaraan kleven onder bepaalde omstandigheden dezelfde bezwaren en gevaren.

Wat veroorzaakt dan precies aids?

En hoe kankerverwekkend zijn dan de medicijnen of het SV-40 virus?

En waarom krijgen mensen in Afrika na vaccinaties antilichamen tegen het aids-veroorzakend virus in hun bloed en mensen in de rest van de wereld niet of nauwelijks?

En waarom verspreide het virus zich niet naar die landen die Afrika koloniseerden?
Waarom, zo vraag ik mij af, werden de Afrikaanse autochtonen anders gevaccineerd dan wij, westerlingen?

En ook vraag ik mij af, waarom HIV Afrika niet in een vroeger stadium depopulariseerde.

En wat de veteranenziekte betreft, waarom kregen soldaten die cocktails aan vaccinaties ontvingen en op het laatste moment niet naar Irak gingen, gewoon omdat de oorlog voorbij was, tóch de veteranenziekte?

Waarom?

Ik vertel u enkele opmerkelijke feiten uit het kankeronderzoek
Aan het einde van de jaren vijftig zijn op het gebied van de kankerbestrijding een aantal opmerkelijke ontdekkingen gedaan. Zo constateerde men bij toeval dat een vrouw met een open kankergezwel aan de borst genas, toen zij tevens een wondroosinfectie opliep. Dat heeft geleid tot een behandelingswijze waarbij men kankerpatiënten niet alleen de bacteriën die wondroos veroorzaken, toediende, maar ook het pokkenvirus en syfilisbacteriën. En de Amerikaan W.B. Coley ontwikkelde een methode waarbij hij verzwakte streptokokken in de zieke borst van de patiënten spoot. Op deze manier behandelde hij ook diverse sarcomen. Zijn bevindingen werden gecontroleerd door Amerikaanse, Engelse en Duitse artsen, die er in die tijd, en in de Tweede Wereldoorlog, nogal enthousiast over waren.
Andere, revolutionaire proeven met speciale bacteriën die zich in de darmflora wisten te verankeren, werden in het begin van de jaren zestig door de wetenschap evenwel met
gemengde gevoelens ontvangen. Met de ziekte PCP waaraan in het begin van de jaren tachtig de eerste HIV-geïnfecteerden stierven, hadden de wetenschappers ook al enige decennia onderzoekservaring opgedaan. Uit research was duidelijk geworden dat deze ziekte op zeer uiteenlopende locaties kon toeslaan, niet zozeer bij mensen op het Afrikaanse platteland, maar voornamelijk bij kinderen die dicht bij elkaar leven in weeshuizen of kinderziekenhuizen, autisten of gehandicapten.
Ondanks uitvoerig onderzoek zou men pas in het begin van de jaren zeventig PCP nadrukkelijk in verband brengen met acute bloedkanker, toen bij leukemiepatiëntjes in Amerikaanse ziekenhuizen veelvuldig de levensgevaarlijke longontsteking PCP werd geconstateerd, wat tien jaar later ook gebeurde bij die HIV-geïnfecteerden.

Het is natuurlijk dwaas om aan te nemen dat de leukemie in deze kinderziekenhuizen in verband zou staan met de nucleaire experimenten met radioactief voedsel die tijdens de Koude Oorlog veelvuldig zijn uitgevoerd op gehandicapte kinderen.

En het is helemaal onzinnig om te veronderstellen dat die kinderen leukemie kregen omdat ze melk kregen voorgeschoteld waarin zich het retrovirus Bovine Leukemia Virus (BLV) bevond dat bij koeien aids veroorzaakt.

En er is helemaal niemand die zou durven beweren dat de Belgische wetenschappers Thijs en Janssens in 1944 bewust met zo'n leukemievirus op Kongolese kinderen hebben geëxperimenteerd in de buurt van de Kilomijnen waar uranium werd gewonnen die straling kon veroorzaken. En Desmyter?

Maar de Duitse SS-artsen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zuigelingen met koemelk hebben gevoerd die besmet was met micro-organismen, zijn natuurlijk wel verdacht, al bleven ze dat slechts totdat ze na de oorlog gingen samenwerken met Amerikaanse kinderartsen in weeshuizen in Korea en Vietnam en er deden zich daar legio mysterieuze uitbraken van PCP voor. Toen, ja toen stonden ze blijkbaar ineens buiten elke verdenking, net als de deelnemers aan het onderzoeksproject dat in het kader van het Central Treaty Organisation Pact (CENTO-pact) in de Iraanse stad Shiraz werd uitgevoerd en waar Britse, Franse, Amerikaanse en Iraanse geleerden maar niet begrepen waarom na sectie op 233 kinderen 68 van hen bleken te zijn gestorven aan PCP.

Waarom wetenschappers zich toentertijd zo graag wilden verdiepen in deze ziekte die blijkbaar optreedt nadat iemand leukemie heeft gekregen, valt nauwelijks te begrijpen. Leukemie kwam immers amper voor in de tijd dat de twee supermachten elkaar in evenwicht hielden met een nucleair wapenarsenaal dat in één keer de hele aarde vele malen kon vernietigen. Welk land kan er toen belang bij hebben gehad een ziekte als leukemie op te wekken, te bestuderen en er een mogelijk vaccin tegen te ontwikkelen en welk land was bereid daarvoor duizenden kinderen over de gehele wereld op te offeren?

Dat er toen om duistere redenen lustig op los is geëxperimenteerd zonder veel respect voor de daarvoor nodige proefpersonen, is in elk geval zeker. En dat die proeven niet altijd het beoogde effect hadden, is ook heel waarschijnlijk. Vanaf 1967 wordt in de Verenigde Staten het voordien vrij verkrijgbare medicament tegen PCP, pentamidine-isethionaat, slechts aan mensen verstrekt die daarvoor een aanvraag hebben ingediend bij de `Centers for Disease Control'.

Dat hebben die duizenden kinderen in Korea, Vietnam, Iran en geheel Afrika niet meer hoeven doen en hun dokters zijn inmiddels gepensioneerd. En deze gepensioneerden zijn ontslagen van de plicht antwoord te geven op de vraag waarom de eerste aidspatiënten zowel het Kaposi-sarcoom als de dodelijke longontsteking PCP onder de leden hadden. Of uitleg over het waarom Gallo en Montagnier voortdurend struikelden over de naam die dat ene retrovirus moest krijgen dat alsmaar verhuisde van de lymfeklieren naar de bloedcellen en omgekeerd. Een naam voor een ziekte die ze hadden gestolen van de Japanners Kiyoshi Takatsuki en Yorio Hinuma, die aids in 1976 namelijk ATL noemde. Ook onze eigen Elisabeth van der Loo werd het slachtoffer van hun macht. Want het door Gallo en Montagnier verwrongen LAV en HTLV-1 heette bij haar geen ATL maar gewoon het door mij al eerder genoemde mycosis fungoïdes. Weet u nog? Een bijsymptoom van een pokkenvaccinatie. Namen voor gewoon een en hetzelfde virus dat aids veroorzaakt.

De doorsnee televisiekijker zal het hun niet vragen, want die is niet geabonneerd op The Lancet en denkt nog steeds, terwijl hij zijn blikje bier opentrekt, dat aids die nieuwe homoziekte is en van die rotapen af komt. En bij hem of haar op de zaak heeft de laatste homo al jaren geleden ontslag moeten nemen. En de media, die het allemaal kan weten of zou moeten weten, zwijgt. Waarom? Omdat je dit soort verhalen als de mijne gewoon niet publiceerd, daarvoor zijn de media inkomsten van de gevestigde journalistieke orde gewoon te groot.

Er zijn 270.000 pogingen gedaan om kanker te bestrijden. Het ging echter slechts om die éne vorm. Tot het jaar 1967 hadden de wetenschap en de geneesmiddelenindustrie in de jacht op kankerremedies wereldwijd 270.000 nieuwe verbindingen getest. Op dat moment waren er slechts twee dozijn gevonden die alleen of als hulpmiddel bij de chirurgische behandeling van kanker hielpen om de verspreiding van tumoren te beperken en de wilde vermeerdering van kankercellen een halt toe te roepen. Sommige daarvan, zoals het sterke stikstofmosterd, belemmeren de cellen gedeeltelijk in het reproduceren van hun genetisch materiaal, de essentiële stap die aan celdeling voorafgaat.

In het Sloan-Kettering Instituut in Rey, New York, beschikte men in die tijd over een uitgebreide collectie van 30.000 medicijnen tegen kanker, maar voor de bestrijding van leukemie waren dat er slechts acht. Het veelbelovendste daarvan was op dat moment de nieuwe verbinding: vincristinesulfaat. Die stof wordt getrokken uit de wilde maagdenpalm en om dertig gram van dit medicijn tegen leukemie te krijgen, heeft men vijftien ton maagdenpalmbladeren nodig die men bovendien nog eens 16 weken moet bewerken.
Dankzij de forse sommen geld die diverse westerse overheden ervoor vrijmaakte, konden wetenschappers starten met een systematische bestrijding van leukemie en andere vormen van kanker met behulp van vaccins. Hiervoor ging men op zoek naar plaatsen waar kanker endemisch voorkwam. Daarbij richtten Japanse onderzoekers hun aandacht op het Zuid-Japanse eiland Kyushu waar de atoombommen nog wat nawerken.

En als kanker kon worden uitgebannen, dan was volgens niet Afrikaanse onderzoekers Oeganda de plek waar de nieuwe behandelingmethoden dat zouden moeten bewijzen! Want daar was in de periode 1960-1971 kanker doodsoorzaak nummer één.
En niemand vroeg zich af hoe dat kon.

Juist aan het einde van die periode vroeg de toenmalige Amerikaanse president Nixon het Congres honderd miljoen dollar voor een intensieve campagne met als doel: het vinden van een geneesmiddel tegen kanker. En nog in 1971 werd in het Oegandese West Nile District, op initiatief van de Verenigde Staten, een omvangrijk medisch veldonderzoek gestart waarbij jaarlijks bij 45.000 kinderen bloed is afgenomen om te onderzoeken of er een relatie bestond tussen een besmetting met het Epstein-Barr virus en het optreden van een Kaposi sarcoom. Het onderzoek duurde tot 1977.

Toen in 1984 de in het Duitse Freiburg en in Stockholm opgeslagen ingevroren bloedmonsters van deze 45.000 babies en jonge kinderen door de nieuwsgierig geworden onderzoeksgroep van W. Saxinger opnieuw werden geanalyseerd bleek, dat 21 procent van de afgenomen bloedmonsters het retrovirus Human T-Cell Leukemia bevatte en maar liefst 66 procent van de bloedmonsters was besmet met HIV.
Waarom er zulke grootschalige experimenten op kinderen zijn uitgevoerd en of ze meer dan alleen maar een medisch belang dienden, zal waarschijnlijk nooit echt duidelijk worden. Wel is duidelijk dat die belangstelling voor een land als Oeganda niet alleen bestond bij civiele maar ook bij militaire medische autoriteiten. Experimenten met virussen in het kader van de biologische oorlogvoering liepen er namelijk parallel met het onderzoek naar vaccins tegen kanker. Zeker is dat men er heeft geëxperimenteerd met de verspreiding van besmettelijke ziekten via insecten. In diverse publicaties aangetoond dat er in muskieten HIV is gevonden en dat veel Afrikanen het Burkitt-lymfoom of het Kaposi-sarcoom hebben opgelopen via insectenbeten. Vanaf het einde van de jaren vijftig tot in de jaren zeventig zijn er in vaccins regelmatig kanker verwekkende virussen aangetroffen.

En dat land, Oeganda, noemde Sir Winston Churchill ooit de parel van Afrika. Oeganda een land in nood. Oeganda een land van de dood!

Vanaf de jaren dertig is Oeganda overspoeld met zowel militaire als civiele artsen. In de Bwamba-regio is het Yellow Fever Research Institute actief en in het Zika-forest bij Enthebbe bevindt zich het East African Virus Research Institute. Daarnaast staan er verspreid over het land diverse militaire ziekenhuizen. Een aparte vermelding verdient het bij de stad Arua gelegen missieziekenhuis van de Amerikaan E.H. Williams, het Kuluva-hospital, dat in 1941 werd opgericht en ruim 50 bedden telt. Williams registreerde tussen 1951 en 1965 zeer nauwkeurig bij 41.000 patiënten alle ziekten die in de omgeving van zijn hospitaal voorkwamen. En dat waren er heel wat. Al meer dan 50 jaar wordt de regio Arua geteisterd door uiteenlopende ziekten. In 1943 en 1944 woedde er een uiterst dodelijke mazelenepidemie. In het begin van de jaren zestig werd bij veel zuigelingen bloedarmoede aangetoond en de helft van deze kinderen stierf later, volgens officiële verklaringen, aan een malaria-infectie. Ook het Kaposi sarcoom was actief en in 1966 was er een epidemie van het Burkitt-Lymfoom, gevolgd door een uitbraak van Hepatitis-B. Na 1970 worden de inwoners van de regio vooral getroffen door tetanusinfecties, en in 1978 zijn de mazelen weer even terug. In de jaren tachtig valt op dat mensen massaal aan aids lijden en in 1989 en 1990 dienden wetenschappers van het Institut Pasteur 1.558.800 doses tbc-vaccin toe aan de Oegandese kinderen. En daarvan was in Kenia en Zimbabwe gebleken dat het vaccin zware neveneffecten had, En deze Oegandese kinderen kregen vervolgens diarree, hoestbuien, gezwollen lymfeklieren, groeiproblemen en verlammingen. Velen van hen stierven vlak na de vaccinatie.
En volgens mij ging het hierbij niet om zo maar een tbc-vaccin, maar om een vaccin tegen aids.

De échte oorzaak van aids.
Na deze opsommingen zult u wellicht het spoor bijster zijn. Atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en Aids bij 45.000 baby's en jonge kinderen in Oeganda.

Uit het voorgaande is wel duidelijk geworden dat de grootste 'shotgun-experimenten' tussen 1950 en 1980 tijdens de Koude Oorlog zijn uitgevoerd in het kader van medische onderzoekprogramma's, dat ze zich voornamelijk in Afrika hebben afgespeeld en dat ze vooral het ontwikkelen en uittesten van vaccins betroffen.

Daarnaast hebben we te maken gehad met medisch-ethische dieptepunten die in de lange historie van de mens nog nimmer zijn voorgekomen: Bijvoorbeeld de werkzaamheden in de biologische oorlogvoering, de ongevallen in de atoomindustrie Tsjernobyl, Sellafield het vroegere Windscale, Three Miles Island, gezonken atoomonderzeeërs, dumpen van radioactief afval, het vernietigen van atoomraketten door ze eenvoudigweg af te schieten en datgene wat zich voor en tijdens de Eerste- en Tweede Wereldoorlog in de concentratiekampen heeft afgespeeld. Ergens is het goed fout gegaan. En de virussen die aids veroorzaken? Zij worden gestuurd door: mycotoxinen, endotoxinen, straling, medicijnen en vaccins. Of door cocktails van het vorengenoemde.

In mijn boek 'Pleidooi voor de aap de waarheid achter aids en andere virusinfecties' probeer ik u duidelijk te maken dat de opkomst van oude en nieuwe virusinfecties geen toevallige natuurfenomenen zijn. Integendeel zij zijn vooral het resultaat van jarenlang deskundig of ondeskundig en wel of niet militair biomedisch handelen van wetenschappers, artsen, dierenartsen en de machtige lobby van de farmaceutische industrie. Want zij zijn het die hun medisch falen verpakken in meldingen over hun progressie bij het vinden van weer een nieuw medicijn of vaccin ter bestrijding van de inmiddels alles overkoepelende ziekte aids.

Het wereld aidsestablishment, in Nederland vertegenwoordigd door onder andere Jaap Goudsmit, Sven Danner en Ab Osterhaus die nog steeds niet in een complot gelooft, doen er goed aan te stoppen met hun sensationele verslagen van speurtochten naar de oorsprong van deze geheimzinnige ziekte. Zij weten drommels goed dat hun verhandelingen over en behandelingen met aids bestrijdende medicijnen niet kloppen. Over een complot gesproken!

Ab Osterhaus meldt op zaterdag 28 november 1998 dat het zoveelste onderzoek naar een aidsvaccin is mislukt. En hij geeft aan een andere weg te zijn ingeslagen. Geflopt onderzoek naar een vaccin tegen een ziekte waarvan iedereen, behalve de wetenschapper zelf, weet dat er nooit een vaccin kan komen. Want de oorlog tegen aids is niet te winnen zolang het aidsestablishment in staat gesteld wordt te functioneren zoals ze dat doen.

En de media? Check, Check, Cross-check, double-check en death-check!

Inmiddels zit het voltallig aidsestablishment gevangen in zijn eigen net, want steeds vaker blijkt dat de door hen aangeprezen al dan niet genetisch gemanipuleerde vaccins en medicijnen het aids-veroorzakend virus niet bestrijdt maar in sommige gevallen juist activeert of aids veroorzaakt.

Of kanker!
En om deze onmacht te verhullen slaken ze veelvuldig de bewering dat aids uit de oerwouden van Afrika komt, en dat de ziekte -na het eten van apenvlees- is overgesprongen op de mens. Daarmee proberend om de werkelijkheid zo complex te maken dat de persoonlijke ambities en de commerciële belangen worden verhuld.
Wanneer zal het establishment beseffen dat ze een stuurloze geneeskunde creëren?
Ze moeten toch weten dat de wetenschap met ons en de technologie aan de haal zijn gegaan? Want alles wat kan, schijnt ook te mogen. En als het niet mag, dan gebeurt het vaak toch. Maar deze technologieën zijn te belangrijk om aan de technologen over te laten. Want als we dat doen, dan zullen we de oorlog tegen virussen die aids veroorzaken nooit kunnen winnen. Immers, de almachtige medische en farmaceutische lobby bestaan er van. En wij, u en ik, zullen gebruik moeten maken van hun zwakheden zoals; jaloersheid, macht, seks, geldzucht en hun politieke spelletjes, want dit zijn de ingrediënten die een en ander hebben gecombineerd tot het grootste schandaal in de medische historie; namelijk de veroorzaking van AIDS.

In de vijftien jaar dat ik aan mijn onderzoek heb gewerkt heb ik lang gedacht dat ik een van de weinige roependen in de woestijn was. Nu anno 2008 weet ik dat ik het gelukkig mis heb. U bent er, deze site is er en de medische lobby krijgt last van u. En ik ben er als luis in de pels. En wij zijn samen niet alleen. Wolff Geisler, Ruth Jensen, Peter Duesberg, Bryan Ellison, Ricardo Veronesi en de inmiddels meer dan tweehonderd internationaal zeer gerespecteerde en toonaangevende wetenschappers die het fenomeen aids bestudeerd hebben zijn het erover eens dat HIV helemaal geen aids veroorzaakt maar willekeurig gestuurd wordt om aids te veroorzaken. En onder deze toonaangevende wetenschappers bevinden zich volgens Peter Duesberg Nobelprijswinnaars en topvirologen en met hen is de oorlog tegen het aidsestablishment begonnen.

En samen met deze honderden medestanders zullen wij, u en ik, steeds meer informatie moeten verschaffen aan eenieder die geïnteresseerd is in ons verhaal over aids en andere virusinfecties. Wij zullen tevens met elkaar de politiek moeten opzadelen met de taak de macht van de medische- militaire- en farmaceutische lobby te doorbreken om de waarheid over de werkelijke oorzaak van aids boven water te krijgen. Een waarheid die wellicht een oplossing kan zijn voor onze torenhoge gezondheidskosten. Onnoemelijke bedragen die nauwelijks of geen genezing brengt doch veelal oude en nieuwe ziektes veroorzaken. En dit niet omdat ons de medische kennis ontbreekt, maar meer omdat het machtige medische bolwerk is toegestaan om te functioneren zoals eerder besproken. Een functioneren dat heeft geleid tot een opzettelijk infecteren van mensen met HIV achtige virussen die kunnen leiden tot aids. Mensen die kunstmatig ontvangbaar zijn gemaakt door aanwending van controleerbare ziektes zoals we die bij aidspatiënten verstaan onder de term opportunistische infecties. Slechts luttele procenten van de geïnfecteerde personen zijn per ongeluk geïnfecteerd met het virus via seksueel contact of als jonggeborene via de moeder. Het bewijs van deze gegevens vindt u terug in de bibliografie van mijn boek.

Wat er de afgelopen honderd jaar op medisch gebied is gepresteerd kan toch niet datgene zijn wat mensen als Louis Pasteur (hondsdolheid), Robert Koch (tuberculine) en Emil Von Behring (immuunserum tegen de difteriebacil) hebben bedoeld of nagestreefd. Over deze mannen, die pionierden in een wetenschappelijke rimboe waarin ze zichzelf nog een pad moesten hakken, zal de geschiedenis waarschijnlijk mild oordelen, maar wie zou willen en kunnen beschrijven hoe er vóór, tijdens, tussen en na twee wereldoorlogen met hun kennis is omgesprongen en hoe die is aangewend voor politieke, koloniale en militaire doelstellingen, zal dat alleen maar kunnen doen op inktzwart papier.

Het failliet van het boerenbedrog
De huidige perikelen in de land en tuinbouw, Bovine Spongiforme Encephalopathy BSE, Mond en klauwzeer MKZ, slijterziekte en varkenspest stapelen zich op en het nu lege boerenland wordt wellicht binnenkort opgevuld met actievoerende boeren. Maar daarmee is het laatste woord over deze dierplagen nog niet gezegd. Integendeel zou ik haast zeggen. En er ligt inmiddels een nieuwe dodelijke dierziekte voor de deur, namelijk runder-tuberculose waarin zich retrovirussen nestelen die aids binnen onze veestapel kan veroorzaken.Veel is er inmiddels al eerdergenoemde items beschreven. Over het waarom sommige koeien gek worden of gaan slijten is minder bekend.

Historie over getikte Koeien
BSE met de aliassen: Gekkekoeienziekte, Scrapie, Creutzfeldt-Jacob, Kuru, Downer Cow Syndrome, Transmissible Spongiforme Encephalopathy TSE, Gulf War Disease GWD, Gerstman-Sträussler-Scheinker Disease, Chronic Fatique Syndrome en Chronic Wasting Disease CWDD zijn voornamelijk hersenaandoeningen. En er zijn zoveel benamingen om het u, beste lezer, nog moeilijker te maken dan de materie al is. U zou toch eens achter de echte waarheid mogen of kunnen komen?!

De eerste publicatie over BSE in Nederland dateert van woensdag 28 oktober 1987. Op die bewuste dag publiceerde het Agrarisch Dagblad met een treffende kop op de voorpagina: "Nieuwe ziekte BSE doodt Britse koeien". Tot op dat moment was de ziekte in ons land volslagen onbekend. Negentig koeien, voornamelijk Friese-Holsteiner melkkoeien, stierven er in Engeland verspreid over 51 boerderijen in 14 districten. En ze stierven voornamelijk in zuid- en zuidwest Engeland. Op dat moment wist niemand waar de ziekte zo plotseling vandaan kwam.

Ook Nederlandse dierenartsen en het toenmalige Nederlandse veterinaire departement van het Ministerie van Landbouw hadden nog nooit gehoord van BSE. Maar de ziekte was ook hier wel degelijk bekend, ook al ontkende de Gezondheidsdienst voor Dieren GD in alle toonaarden dat de ziekte in Nederland voorkwam. Doch, de instituten die moeten zorgen voor onze voedselveiligheid zaten te slapen. Want, ik vond reeds in 1978 en 1979 aanwijzingen voor het bestaan van BSE.

Militaire proeven op mens en dier
De Amerikanen en Engelsen presteerden het in het verleden en mogelijk nog steeds om grote concentraties van hun bevolking bloot te stellen aan zogenaamde onschuldige bacteriën die zij vanuit zee over de hoofden van Amerikaanse en Engelse burgers uitstrooiden (zie deel 2 van deze trilogie) Dat moet de wetenschappelijke wereld toch bekend zijn, want de beschuldiging heeft in vele Amerikaanse en Engelse kranten gestaan. Het was toen voornamelijk de Engelse minister David Portillo die ervan langs kreeg. Het zal de wetenschappers toch niet vreemd zijn dat BSE in Engeland nu juist in die gebieden uitbrak waar met bacteriologische wapens heeft geëxperimenteerd. Namelijk, zuid- en zuidwest Engeland dus en zelfs de hoofdstag Londen werd niet gespaard.

Het feit dat reeds in 1978, in een research faciliteit van het Amerikaanse leger, in Fort Collins te Colorado, met name herten en rendieren met een nieuwe ziekte zijn besmet. En de naam van deze ziekte was TSE, ook wel bekend onder de toenmalige volksnaam CWDD. Het is maar dat u ook de moeilijke namen kent! En het gaat verder. Negentig procent van alle dieren in Fort Collins stierven allen een onnatuurlijke dood in hun vierde levensjaar. Natuurlijk werd hierover geen enkele publicatie geschreven. Néé. Het militaire karakter van de experimenten liet dat niet toe. Uiteraard niet. Maar toen in 1979 in datzelfde Amerika jaarlijks meer dan 100.000 koeien werden afgeslacht als gevolg van een hersenziekte met de naam "Downer Cow Syndrome" toen had er toch een lichtje bij onze wetenschappers en politici moeten gaan branden? Of brandde het wél, maar maakten ze onderdeel uit van een complot?

Tsjernobyl in de Nevada woestijn en Engeland
Plotseling hebben we daar dan die rampzalige dag, om precies te zijn 26 april 1986, toen de kerncentrale in Tsjernobyl ontplofte. En niet lang na de knal werd in Engeland officieel bekend gemaakt dat een nieuwe ziekte BSE het radioactieve levenslicht had aanschouwd. En in datzelfde Engeland vond halverwege de jaren vijftig eveneens een nucleaire ramp van jewelste plaats namelijk in het toenmalige Sellafield.

De eerste verklaring van de Engelse autoriteiten over een massaslachting van 180.000 koeien was dat het niet de commerciële veevoeders waren waarin dierlijk meel van schapen was verwerkt, maar het gras in de pensen van de dieren. Dit gras zou namelijk radioactief besmet zijn geweest. Echter, insiders weten dat het mogelijk is om radioactiviteit te meten. Men zou de besmette koeien dus kunnen selecteren en afmaken. Maar nee, de gehele veestapel in het gebied wordt vermoord. Doch in die bewuste periode waren er nog een aantal andere radioactieve knallen aan het firmament te bespeuren en het memoreren waard. Want de gigantische reeks van nucleaire ontploffingen in de Nevada woestijn van de Verenigde Staten volgde slechts enkele weken na de ramp in Tsjernobyl en zorgden voor een wereldwijde fall-out.

Voor mij is het dus niet vreemd dat, na de echecs in Tsjernobyl en de Nevada woestijn, het aantal schapen met scrapie in de Verenigde Staten vertienvoudigden ten opzichte van voor 1979, en dit was slechts enkele jaren voor de ontdekking van AIDS. Dus er staat ons in Europa nog wat te wachten, want onze BSE crisis is nog lang niet uitgewoed. Integendeel. We zijn net begonnen.
En aan het rijtje van met BSE besmette diersoorten die we reeds kennen, kunnen we inmiddels ook rendieren en, schrik niet, dolfijnen, zeehonden, walvissen, poema's, cheeta's, zeekraaien, luipaarden, tijgers, jaguars en nog veel meer andere levende organismen toevoegen.

En we voerden ze allemaal met dierlijk beender- vis- of vleesmeel en dioxinekoeken?

Misschien kan een zogenaamde legale deskundige mij uitleggen waarom er in 1988 meer dan achttienduizend zeehonden op de Europese kusten stierven met hersenafwijkingen?

En...., kán iemand mij ook verklaren, waarom er walvissen rond New Foundland, Canada en op de noordkusten van de toenmalige Sovjet-Unie dieren massaal aanspoelen en stierven?

En wie legt me uit waarom het instituut voor Pathologie van de Amerikaanse strijdkrachten zich zo buitengewoon sterk bekommerden om de massale sterfte van zeekraaien in Florida? Misschien omdat de dieren allemaal symptomen van hersenafwijkingen vertoonden vanwege hun gruwelijke experimenten? Symptomen die zonder uitzondering op BSE lijken?

Om het lijstje te completeren geef ik u een klein overzichtje op datgene wat we na lezing al weten;

Zweden
Na de ramp in Tsjernobyl stierven er in 1986 tot in de jaren negentig inde omgeving van het Vaenernmeer in het zuidwesten van Zweden, duizenden voornamelijk vrouwelijke elanden als gevolg van neurologische en immunodeficientie (aids) symptomen die veroorzaakt werden door retrovirussen. De ziekte werd in 1994 ook ontdekt bij reeën en herten.

Oostenrijk
Evenals Zweden ontspringt ook Oostenrijk de dans niet, want in december van het Tsjernobyl jaar 1986 vond er een massale sterfte onder met name jonge herten plaats. De bijgaande symptomen waren niet alleen neurologisch van aard, want ook vond met afsterving van hersenweefsel met een sponsachtige structuur.

Duitsland
In 1988 werden plotseling met veel commotie negenduizend kalveren geslacht onder buitengewone omstandigheden. De verklaring van de betrokken overheidsinstanties was dat de dieren met teveel groeihormonen waren behandeld. De werkelijkheid lag anders en had alles te maken met Tsjernobyl en een raadseltje wat ik u aan het einde van mijn artikel zal opgeven.

Canada
Onverwacht en in grote paniek gaf de Canadese overheid plotseling in 1993 de opdracht om 270 koeien te slachten die besmet waren met BSE. De 270 slachtingen vonden plaats op een boerderij in Alberta. Ook dertig andere koeien op negen verschillende boerderijen in Ontario legden plotseling het loodje.

Groot-Brittannië
In 1994 werden er 24.000 koeien geslacht in verband met verdenking op BSE. Echter 25 % van alle koeien hadden geen pathologische symptomen in verband met de ziekte. Wat meer dan zesduizend koeien wel hadden waren neurologische symptomen die in verband gebracht werd met immunodeficiency, Koeien-aids dus.

Kent u het verhaal van Jan Warmerdam?
Néé..!. Wél, onze Hollandse Jan, dat wil zeggen een Schotse boer van Nederlandse afkomst, probeerde uit te vinden waarom het mogelijk was dat er wereldwijd BSE- en AIDS-koeien gevonden werden en in Nederland niet. En dat terwijl de Britse Friese-Holsteiner koeien nu juist uit Nederland kwamen. Je zou dus ook hier zieke dieren moeten vinden. Na veel gejeremieer kwam Jan tot de conclusie dat Nederlandse boeren hun slijters of BSE'tjes juist op tijd bij de slachter dumpten. Ze deden dit op het moment nadat zij constateerden dat een of meerdere koeien zich nerveus of gestressed gedroegen. Symptomen die door de Nederlandse ambassade in Londen natuurlijk werden doorgegeven aan onze verantwoordelijke autoriteiten. Dat wel natuurlijk. Maar van de Nederlandse wetenschappers en politici hadden zij geen last, want die snapten er tóch de ballen van. Of...., wél? Bevreemdend in genoemde situatie was dat de Engelse media ronduit achterdochtig waren over het feit dat het Britse beender- en vleesmeel was geïmporteerd uit Nederland. Het leek wel een biologische oorlogsvoering op kleine scháál?!

Kibbelende ministers
Maar ferme taal van een woordvoerder van onze voedselcommissie -het Productschap voor Veevoeders- gaf aan dat de hoeveelheid geëxporteerd veevoeder zeer gering was en zeker niet of zeer weinig aan koeien werd gevoerd. Maar onze slimme minister Jozias van Aartsen van destijds verbood onmiddellijk het gebruik van dit nieuwe soort veevoer. Even later kregen onze Jozias en zijn Engelse collega Stephen Dorell ruzie, omdat 60.000 kalveren van Britse origine en gevoed met Nederlands veevoer, werden afgemaakt. En zo redde onze regering dus zijn export positie.

BSE is overerfelijk

Wist u eigenlijk wel dat wij allen cellen bezitten die het prion-eiwit PrPc produceren? Zéker wel! Stérker nog, we dragen er zelfs een gen voor?! Dat betekent dus dat de ziekte erfelijk overdraagbaar is en dat we de ziekte dus niet zoals velen beweren via besmetting oplopen. En dat klopt want er is nog nooit een besmetting via zoönose, een ziekte die kan overslaan van mens op dier en vise versa, aangetoond. Veel sterker nog, vertrouwelijk wetenschappelijk onderzoek heeft bewezen dat datgene wat BSE veroorzaakt uitscheidingsproducten van bepaalde schimmels en bacteriën zijn die je onder andere bij kippen tegenkomt. Diezelfde bacteriën zijn ook in staat retrovirussen over te brengen die aids veroorzaken. En als u mij vraagt waarom Stanley Prusiner in 1982 meldt dat hij een eiwit met de naam prion -afkorting van proteinaceous infectious particle- heeft gevonden, dat naast bijvoorbeeld BSE óók het Gulf War Syndrome (veteranenziekte)veroorzaakt, dan kan ik net als zijn sceptici van toen zeggen "wij zijn belazerd en reuze bedonderd en het is gek dat dit nu iemand nog zo verwonderd". Prusiner, die in 1997 de Nobelprijs voor zijn "fake prion-eiwit" krijgt heeft mijns inziens die prijs gestolen van de wetenschappelijke familie Gerstman-Sträussler-Scheinker, maar die konden zich vanuit het hiernamaals niet meer verdedigen. Zij zouden de naam van Prusiner nu wellicht in Prisoner hebben veranderd. Ik zou u best nog meer kunnen vertellen, alléén, de paniek die dan uitbreekt....?!

"Zoönosen, slijterskoeien en voedselveiligheid"

Zoönosen
Het juiste aantal zoönosen is absoluut niet bekend. Uitgaande van het geschatte aantal van twee miljoen bestaande micro-organismen, en er komen er elke dag gemanipuleerde bij, is er slechts een schijntje bekend. En er bestaan nog zo'n slordige 50.000 andere eiwitten waar helemaal niets van bekend is. En wat dacht u van mogelijke kruisreacties van bijvoorbeeld de Infectious Bovine Rhinotracheïtis IBR, ook wel koeiengriep of mond en klauwzeer genoemd, met allerlei vaccins, micro-organismen en onbekende eiwitten? Bovendien blijkt het koeiengriep vaccin van Bayer ook nog eens besmet te zijn met Bovine Virus Diarree BVD.
Nee lieve boeren burgers en buitenlui de ellende is pas begonnen! Mooie sussende woorden helpen niet meer. Ontwáákt!

Gezondheidsdienst voor Dieren
Frappant is wel dat er in de getoonde grafiek van de GD, in het stuk over zoönosen van Erik Hermkens in Mens & Wetenschap, in het geheel niet gesproken wordt over dat zogenaamde aids-veroorzakende virus dat van apen afkomstig zou zijn. Je zou toch menen dat daar op zijn minst over gesproken wordt. Zeker als je weet, dat het grote sterven van bepaalde, wellicht geselecteerde, bevolkingsgroepen nu pas gaat beginnen. Tenslotte zijn er al landen bekend waar meer dan 40% van de bevolking besmet is met het zoönotisch HIV-virus van apen. Misschien wíl de GD niet meewerken aan het openbaren van gegevens over de werkelijke oorzaak van aids en de slijterziekte? Reden temeer om u, béste lezer, nog een aantal zoönosen te noemen die u met de vaccinaties tegen bijvoorbeeld pokken, polio en mazelen naar binnen hebt gekregen. Het geval is namelijk dat er een hele sloot aidsveroorzakende retrovirussen of lentivirussen bij dieren bestaan. En in diezelfde vertebraten zijn onze respectievelijke vaccins aangemaakt. Welke?
Wel…, zo heb je het Bovine Immunodeficiency Virus BIV in koeien, ook wel slijterziekte of koeienaids genoemd. Of het Celine Anaemia Virus CEAV, het virus dat bij geiten aids veroorzaakt. En ook het Equine Infectious Anaemia Virus EIAV, met als synoniem paarden-aids. En wat dacht u van het Simian Immunodeficiency Virus SIV van apen? Dat mag in deze opsomming beslist niet ontbreken.

En in al deze dieren werden in het verleden vaccins aangemaakt voor mens en dier toen wij nog niet wisten dat er aids of een slijterziekte bestond. Maar nu weten we wel dat meer dan 80% van de Nederlandse bevolking -wereldwijd tussen de 80-100%- besmet is met een virus dat aids kan veroorzaken. Ik weet dat, omdat ik aan de proefschriften die daarover gaan heb meegewerkt of de materie heb bestudeerd.

Mond en klauwzeer MKZ bij de mens
Over MKZ als zoönose wordt ook niets vermeld, omdat dat in deze bange dagen een verboden wetenschappelijk item is dus daarom voor de goede orde het volgende. Er bestaan niet één maar minstens een zevental MKZ-virussen en mogelijk nog véél meer, daar kom ik verder in dit stuk nog op terug. Dat MKZ veelvuldiger bij mensen voorkomt is algemener bekend dan wordt aangenomen. Zonder er al te ver op in te gaan wil ik u een paar symptomen noemen. Zo ontstaat er na besmetting een lichte tot ernstige vorm van diarree en maladie aphtongulaire, volgens Mickuliczi met het synoniem stomatomycosis. Deze aandoening is een zeer pijnlijke recidiverende, dus alsmaar terugkerende, vorm van aften in de mondholte. Ook wordt de ziekte van Pfeiffer, met de synoniemen Burkitt's Lymphoma, mononucleosis infectiosa en kissing disease en cytomegalitis, in verband gebracht met MKZ. Eveneens kan zouthonger, een spontane abortus en misvorming ontstaan of een bronsachtige verkleuring van de huid. Een ander symptoom is vulvodynie, een gevoel van branderigheid of prikkeling en pijn aan de vrouwelijke geslachtsopening. Eigenlijk kun je dus zeggen dat MKZ het Epstein Barr Virus EBV en het cytomegalie virus activeert.

Slijterziekte en Koningin Beatrix als klokkenluider
Ik kan u verzekeren dat het beroep van klokkenluider geen eenvoudige taak is. Maar soms, ja soms krijg je hulp van bovenaf. Van Koningin Beatrix bijvoorbeeld, want zij riep "de leugen regeert in Nederland". Hopelijk zegt ze dat ook tegen de boeren in Epe. Want er horen volgens mij ook politieke en medische leugens bij. Over de slijterziekte bijvoorbeeld. Want medici en farmaceuten weten donders goed dat er nooit een vaccin tegen AIDS, BIV, IBR, MKZ of BVD zal komen. Gewóón, omdat we te laat zijn. En we zijn te laat, omdat er al zoveel soorten virussen zijn die genoemde ziektes veroorzaken waardoor het vervaardigen van adequate vaccins onmogelijk is geworden. Bovendien, als we het al zouden willen en kúnnen, dan mogen we wel opschieten want op dit moment hebben we nog geen enkel vaccin dat adequaat werkt.

Op dit moment spuiten we, alle vaccinaties ten spijt, onze dieren massaal af. Maar, wat doen we dan met de besmette boeren? Of consumenten? Ook zij kunnen drager zijn van het MKZ virus. Spuiten we hen nu ook af? Of geven we hen de euthanasie pil van Borst? Afmaken van koeien is dus gewoon belachelijk.

Oorzaak slijterziekte
De echte oorzaak van de slijterziekte gaat decennia terug, terwijl onderzoeksrapporten van de GD uit de jaren negentig, uitgevoerd in opdracht van de overheid, er niet om liegen. Uit deze documenten blijkt wel degelijk dat we onze slijters hebben opgegeten. Bovendien gaf ik in een vorig artikel al aan dat, ondanks de ontkenning van onze verantwoordelijke politici, in de jaren tachtig begin negentig de slijterziekte al voorkwam in onze veestapel. En als we nog verder graven, dan blijkt dat de ziekte het EIAV-virus, Equine Infectious Anemia Virus, als oorsprong heeft. En dat klopt. Want de Duitsers hebben reeds in de Eerste- en later in de Tweede Wereldoorlog onze veestapel en die van de Amerikanen besmet. Dus de slijterziekte is zeker niet een probleem van deze tijd. En niet alleen koeien gaan dood. Ook honden, katten, konijnen en vossen die op het besmette land rondlopen gaan eraan. En als verantwoordelijke ministers c.q. hun ondersteunende inspecties en diensten het willen ontkennen, dan kunnen ze dit alleen maar doen met Oost-Indische inkt, ook op inktzwart papier.

MKZ en IBR, de grote leugens van de GD?
Overigens, als ik wetenschapper zou zijn bij een instituut van diergezondheid, dan ontraadde ik iedereen om in dieren een IBR, MKZ of ander vaccin te stoppen. De kans op onder andere de slijterziekte is dan, vanwege het wankele immunologische evenwicht van onze veestapel, buitengewoon groot. Bovendien, tegen welk MKZ-virus enten we nu eigenlijk? Tegen het MKZ type 0-1, of tegen het Pan-Aziatisch of het Engels-Nederlandse virus? Of enten we tegen het Japanse JE-virus? Zo maar wat vragen.. Dan hebben we ook nog de Australische en Zuid Amerikaanse MKZters. Erger is nog dat het guerrilla virussen zijn, want de huidige Europese variant is nauwelijks of niet aan te tonen. Dus nogmaals, waartegen enten we? Koeien kunnen ook met méér dan een soort virus besmet zijn. Geven we dan twéé vaccinaties of drié?

Ik verzéker u boeren burgers en buitenlui, de hele veestapel gaat eraan. We moeten totaal opnieuw beginnen. Op dit moment is er geen weg terug, want zelfs de biologisch veeteelt kampt met de slijterziekte. De verontreiniging van het grondwater, giftige bestanddelen in het voer, luchtverontreiniging, de toename van radioactiviteit en giftige producten die als gevolg van de rampen in Enschede, Drachten, Bijlmermeer, dumping en uitstoot van fabrieken alsook preparaten uit de biologische- chemische en radioactieve oorlogsvoering die ons milieu teisteren, maken draconische maatregelen nodig. Toch is er wel degelijk redding mogelijk. We zullen opnieuw moeten beginnen op die plaatsen in de wereld die nog schoon zijn. En we zullen geselecteerde boeren met alle middelen, met nadruk op alle middelen, die we hebben, moeten ondersteunen om ze naar die plekken te verhuizen. Daar zullen we goedwillende boeren en hun gezinnen onder de meest strenge regelgeving moeten begeleiden om weer te komen tot producten uit de tijd van Ot en Sien. Producten zónder gif, groeihormonen, cortisol en verkeerde politici, farmaceuten, medici en dierenartsen.

O ja, het raadseltje!
Weet u waardoor voor 1986 de hoeveelheid methaan gas in de lucht jaarlijks met 18% op jaar basis toenam en na dat jaar tot ongeveer 1991 met ongeveer 12%? En weet u wellicht ook waarom in de noordelijke hemisfeer de toename na 1991 plotseling tot nul reduceerde, terwijl de toename in de zuidelijke hemisfeer verder met 8% op jaarbasis toenam? Als u de oplossing weet stuurt u die dan naar de Media. Maar als u dat doet besef dan wel dat   Journalisten en politici elkaar zo goed kennen dat ze een grootstedelijke kliek zijn geworden die samenzweert tegen het publiek. En dit zijn niet alleen de woorden van mij, maar ook die van Peter Osborne van het blad The Spectator en…. van onze bloedeigen Koningin Beatrix.

Literatuur:
Dongen van J.J. (1997) Pleidooi voor de aap. De waarheid achter aids en andere virusinfecties. Nog beperkt, gesigneerd, te bestellen bij de auteur.

Dongen van J.J. (2002) AIDS. De grootste misdaad in de medische geschiedenis. Uitgeverij Elmar B.V., Rijswijk (ISBN 90389 1300 1)

Dongen van J.J. et al (1990) Manual of Microsurgery on the Laboratory Rat. Elsevier Science Publishers, Amsterdam (ISBN 0-444-81139-7

---

Bewijsmateriaal

---

Bijgaand bewijsmateriaal mbt dit artikel:

http://www.ronfonteine.com/aids/fig1cia.doc
http://www.ronfonteine.com/aids/fig2cia.doc
http://www.ronfonteine.com/aids/fotogod1.rtf
http://www.ronfonteine.com/aids/fotogod2.rtf
http://www.ronfonteine.com/aids/fotogod3.rtf
http://www.ronfonteine.com/aids/fotogod4.rtf
http://www.ronfonteine.com/aids/fotogod5.rtf

---

Achtergrond auteur

---

Johannes Jacobus van Dongen werd geboren op 15 mei 1946 te Rotterdam. Na
het gebruikelijke voortgezette onderwijs volgde hij van 1969 tot 1973 de
opleiding Biotechniek bij de Vakgroep Experimentele Chirurgie aan de
Universiteit van Leiden, waar zijn mentor dr. H. Stol hem in 1973 zijn
diploma uitreikte. De opleiding tot 'alround' experimenteel microchirurg
ontving hij bij de Algemene Heelkunde in het Academisch Ziekenhuis en
aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. De vakgroep stond onder
leiding van prof. dr. D.L. Westbroek en de Experimentele Microchirurgie
onder leiding van dr. W.J. Kort.

Na zijn voltooide opleiding in 1976 werd hij hoofd van de Experimentele
Microchirurgie bij de vakgroep Pathologie /Immunologie aan de
Universiteit van Maastricht onder leiding van prof. dr. P.L.M. van Breda
Vriesman waar hij duizenden hart-, nier-, lever- en totale
darmtransplantaties uitvoerde, alsmede sera vervaardigde om de
immuniteit van proefdieren te manipuleren. Van 1978 tot 1982 was hij
docent aan de Verpleegkundige Opleiding van het St. Annadal Ziekenhuis
te Maastricht, waar hij het vak Transplantatie Biologie doceerde onder
leiding van prof. dr. H. Jeekel. Van 1980 tot 1989 was hij docent,
organisator en hoofd van de 'First National and International Individual
Post Graduate Course', eerst onder leiding van prof. dr. H. Jeekel en
later respectievelijk onder leiding van prof. Dr. G. Kootstra en prof.
dr. P. Soeters van de Universiteit van Maastricht. Van 1989 tot 1993
werkte hij als Research Assistant' bij de Vakgroep Anatomie/Embryologie
en ontwikkelde hij daar mede de intra-uterine operatie, de
bottransplantatie en het driedimensionale beeld van de achterpoot van de
rat onder leiding van prof. dr. J. Drukker van de Universiteit van
Maastricht. Van 1989 tot 1997 was hij lecturer and cordinator van de
'National and International Experimental Course in Microsurgery' bij de
Vakgroep Proefdierkunde aan de Universiteit van Utrecht onder leiding
van prof. dr. L.F.M. van Zutphen.

Van 1987 tot 1993 was hij universiteitraadsbestuurder en bekleedde hij
als fractievoorzitter en oprichter van de fractie Frontaal functies in
praktisch alle universitaire commissies waaronder de
vertrouwenscommissie. In 1990 publiceerde hij het boek 'Manual of
Microsurgery on the Laboratory Rat' bij Elsevier Science Publishers. In
1993 ontwikkelde hij de 'anastomose simulator' en verschillende nieuwe
operatietechnieken waaronder de extra corporale heterotope
harttransplantatie en de intra-abdominale heteretope harttransplantatie
met uitgang op de vena porta voorzien van een osmose minipomp. Voor zijn
vele uitvindingen en zijn handvaardigheid op het gebied van de
experimentele microchirurgie ontving hij tijdens het jaarlijks congres
voor biotechnici te Arnhem van de toenmalige Staatssecretaris van
Welzijn Volksgezondheid en Cultuur, uit handen van de Veterinaire
Hoofinspecteur drs. H. Verburg en de Voorzitter van de Commissie
Alternatieven voor Dierproeven prof. Dr. L.F.M. van Zutphen, de 'Prijs
Alternatieven voor Dierproeven'. Van 1995 tot 1997 werkte hij als
Research Assistant bij de farmaceutische afdeling van Solvay Duphar te
Weesp aan het project 'Artificial Rat' onder leiding van prof. dr. R.
Remie.

Hij gaf cursussen op het gebied van de Experimentele Microchirurgie aan
de Universiteiten van Stuttgart, Heidelberg en Mannheim in Duitsland, de
Universiteit van Aarhuss, in Denemarken en aan de Universiteit van
Mexico City in Mexico. In 1997 voltooide en publiceerde hij zijn derde
boek 'Pleidooi voor de aap. De waarheid achter aids en andere
virusinfecties'. Sinds 2001 schrijft hij korte verhalen in het
tijdschrift 'Mens & Wetenschap'.

Naast vele (sociale) bestuurlijke functies is hij sedert 1989 oprichter
en voorzitter van het Microchirurgisch Educatief Instituut en werkte hij
mee aan de totstandkoming van meer dan vijftig wetenschappelijke
proefschriften bij de vakgroepen immunologie, chirurgie, farmacologie,
anatomie, biochemie, microbiologie, pathologie, fysiologie en
proefdierkunde.

In 1990 was hij secretaris en oprichter van de 'Microsurgical
Development Foundation'. Zelf, of met vele andere wetenschappelijke
auteurs, schreef hij tientallen biotechnische of wetenschappelijke
publicaties van uiteenlopende aard. Ook vervaardigde hij mede een
twaalftal onderwijs videofilms op het gebied van de experimentele
microchirurgie.

---

Unit 731 Japanese Torture & Human Medical Experiments

---