Sociale interacties (zoals verzorging) tussen dieren bieden belangrijke routes voor de verspreiding van darmbacteriën, waarvan er vele niet in de buitenomgeving kunnen overleven. In de nieuwe studie volgden onderzoekers 100 wilde bosmuizen (Apodemus sylvaticus) die in Wytham Woods, Oxfordshire woonden, en hun sociale relaties met elkaar gedurende 10 maanden, terwijl ze het DNA van darmbacteriën uit hun ontlasting bepaalden om te identificeren welke microben aanwezig waren. Door hun microbioom aan hun gedragspatronen te koppelen, ontdekten ze dat darmmicroben zich zowel via sociale netwerken als via gedeelde omgevingen konden verspreiden, maar dat deze sociale en ecologische verspreidingsroutes heel verschillende effecten hadden.
Sociale netwerken hadden een veel sterkere invloed op het darmmicrobioom, waarbij sociaal geassocieerde muizenparen veel meer bacteriën deelden dan muizen die alleen dezelfde omgeving gebruikten. De analyses suggereerden ook dat sociale en omgevingscontacten verschillende soorten darmmicroben verspreiden, waarbij anaërobe (zuurstofintolerante) bacteriën meer afhankelijk zijn van sociale contacten, terwijl zuurstoftolerante bacteriën via de omgeving kunnen worden gedeeld.
Hoofdauteur dr. Aura Raulo (Departement Biologie, Universiteit van Oxford) zei: “We waren verrast toen we ontdekten dat verschillende darmmicroben zich verspreiden via sociale contacten en gedeelde omgevingen onder muizen. Dit impliceert dat sociaal gedrag en contacten met de natuurlijke omgeving verschillende delen van ons microbioom kunnen beïnvloeden, wat verschillende effecten op onze gezondheid kan hebben.”
Er wordt bijvoorbeeld gedacht dat anaërobe bacteriën, die ‘vastzitten’ in hun gastheren, meer potentieel hebben om mutualistisch (vriendelijk) en gezond te zijn voor hun gastheren. Er wordt aangenomen dat zuurstoftolerante microben, die zowel binnen als buiten een dierlijke gastheer kunnen gedijen en wier lot minder afhankelijk is van het welzijn van de gastheer, een grotere kans hebben om ziekten te veroorzaken.
Het feit dat sociale contacten zo invloedrijk waren bij het vormgeven van het darmmicrobioom van deze relatief niet-sociale soort is opvallend, wat suggereert dat sociaal gedrag een belangrijke rol kan spelen in de gezondheid, zelfs bij minder sociale soorten. Omdat transmissiepatronen van darmbacteriën waarschijnlijk vergelijkbare regels volgen bij andere diersoorten, kunnen deze resultaten ons begrip verbeteren van hoe sociale interacties en de omgeving onze eigen microbiomen vormen.
Dr. Raulo voegde hieraan toe: “Hoewel het microbioom een belangrijk onderdeel van ons lichaam is en onze gezondheid beïnvloedt, behoort het merkwaardig genoeg niet toe aan een enkel individu – het is een ecosysteem dat is genesteld in een fysiologisch systeem. Het specifieke ‘recept’ komt voort uit met wie en wat we in contact komen: deels uit onze omgeving, zoals onze contacten met de lokale biodiversiteit en bodem, en misschien wel het allerbelangrijkste uit onze sociale situatie – wie onze vrienden zijn en wie hun vrienden zijn. .”
Hoewel het verminderde milieucontact van de stedelijke levensstijl negatieve gevolgen kan hebben voor onze microbiomen en in verband is gebracht met zaken als allergieën en immuunziekten, suggereren de resultaten van dit onderzoek dat sociale contacten een extra rol kunnen spelen in deze patronen. Stedelijke bevolkingsgroepen hebben niet alleen minder contact met de lokale biodiversiteit, maar beschikken waarschijnlijk ook over andere sociale netwerken dan de meer landelijke bevolkingsgroepen.
Naarmate we onze sociale verbondenheid met anderen veranderen, zullen onze microbiomen waarschijnlijk ook veranderen. Met name kunnen patronen van sociaal isolement de diversiteit in onze microbiomen en vooral onze anaërobe microben verminderen.
De onderzoekers zijn vervolgens van plan om te onderzoeken hoe deze verschillende sociale versus ecologische verspreidingswijzen verband houden met de relatie die verschillende darmmicroben hebben met hun gastheer, inclusief hoe wijdverspreid ze zijn onder diersoorten, en hoe nuttig ze zijn voor hun gastheer.
Bron: Oxford University