Met behulp van een veelzijdige aanpak onthullen wetenschappers de ideale duur en herhaling van sprintintervaltraining.
Sprint interval training (SIT) is een vorm van training die wordt gekenmerkt door cycli van intensieve inspanning die worden afgewisseld door korte rustperiodes. In een recente studie doken onderzoekers uit Japan diep in de ingewikkelde verbanden tussen verschillende parameters van SIT, zoals duur en herhalingen, en de resulterende fysiologische reacties. Hun bevindingen kunnen helpen bij het ontwikkelen van goed geïnformeerde en op maat gemaakte sprinttrainingsschema’s waar de moderne bevolking veel baat bij heeft.
Het team van onderzoekers matchte twee verschillende sprint interval oefeningen (SIE) voor de totale duur van de sprint en sprint-rust verhouding. Ze analyseerden de invloed van SIE op fysiologische en metabolische reacties door pulmonale zuurstofopname (V̇O2) niveaus en veranderingen in weefseloxygenatie-index (∆TOI) in dijspieren te onderzoeken. Daarnaast gebruikten ze de T2-gewogen magnetische resonantiebeeldvormingstechniek (MRI) om de activering van de dijspieren te beoordelen.
De onderzoekers benadrukken dat SIE20, bestaande uit twee sprints van 20 seconden met een herstel van 160 seconden, beter presteerde dan SIE10, bestaande uit vier sprints van 10 seconden met een herstel van 80 seconden. Hoewel beide SIE-protocollen het lichaamseigen en perifere oxidatieve metabolisme en de activering van de belangrijkste dijspieren significant verhoogden, zoals aangegeven door respectievelijk de toename in V̇O2 niveaus, ∆TOI en MRI T2 waarden, werd een groter perifeer oxidatief metabolisme bereikt met SIE20. Ze stelden ook vast dat opeenvolgende sprintherhalingen bij SIE10 niet correleerden met een groter oxidatief metabolisme.
Bron: Waseda University