In de Verenigde Staten, lijdt een op de 10 kinderen aan astma, maar de mogelijke milieu factoren die bijdragen aan deze ziekte zijn niet erg bekend. Op Cincinnati gebaseerde onderzoekersrapporten wordt nu nieuw bewijs aangeleverd dat blootstelling aan drie soorten schimmels tijdens de peutertijd een directe schakel in de ontwikkeling van astma kan hebben tijdens de jeugd.
Deze vormen van schimmel — Aspergillus ochraceus, Aspergillus unguis en Penicillium variabile — worden meestal gevonden in huizen die door water beschadigd zijn, dit zet een schijnwerper op het belang van schimmel verdelgingsmaatregelen voor de volksgezondheid.
Leidend auteur Tiina-Reponen, PhD, en collega’s doen verslag van deze bevindingen in augustus 2012 het onderwerp in the Journal of Allergy and Clinical Immunology, the official scientific publication of the American Academy of Allergy, Asthma and Immunology.
In een lange-termijn bevolkingsonderzoek van bijna 300 zuigelingen, onderzoekers van de Universiteit van Cincinnati (UC), Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) en Cincinnati Children’s Hospital Medical Center beoordeelde jaarlijks de ontwikkeling van allergie en de gezondheid van de luchtwegen van kinderen tijdens de eerste vier levensjaren en later weer op 7 jarige leeftijd — een vroege leeftijd voor een objectieve diagnose van astma bij kinderen. Het team volgde ook huis allergenen en schimmel. Alle ingeschreven zuigelingen in het onderzoek werden geboren uit ten minste een ouder met allergieën.
Ze ontdekten dat 25 procent van de kinderen waarvan de ouders allergieën hadden, astmatisch waren op de leeftijd van 7 jaar. Onder de meerdere verontreinigingen die binnenshuis beoordeeld werden, kwam alleen schimmel blootstelling naar voren tijdens de peutertijd als een risicofactor voor astma op 7-jarige leeftijd.
“Vorige wetenschappelijke studies hebben schimmel gekoppeld aan het verergeren van astma symptomen, maar de relevante schimmel soorten en hun concentraties waren onbekend, waardoor het moeilijk was voor de ambtenaren van de volksgezondheid een werktuig te ontwikkelen om de de onderliggende oorzaak van het probleem effectief aan te pakken,” verklaart Reponen, die professor is in de UC College of Medicine’s environmental health department.